درک مفهوم سود ناخالص

موسسه خدمات حسابداری

ارزش افزوده (به انگلیسی: Value added)‏ به ارزشی که در فرآیند تولید به ارزش کالاهای واسطه‌ای افزوده می‌شود، گفته می‌شود. این مفهوم به فرآیند تولید مربوط است و نه به کالای خاص.

در اقتصاد، تفاوت بین قیمت فروش و هزینه‌های تولید یک محصول، ارزش افزوده در هر واحد است. در مجموع ارزش هر واحد از تمام واحد فروخته شده، ارزش کل افزوده‌است. ارزش کل معادل درآمد خریدهای کمتر از خارج (مواد و خدمات) است. ارزش افزوده بخشی از درآمد شرکت‌های یکپارچه، به عنوان مثال، شرکت‌های تولیدی، و بخش کمتری از درآمد بالاتر برای شرکت کمتر یکپارچه، به عنوان مثال، شرکت‌های خرده فروشی است. ارزش کل افزوده به هزینه کل کار (از جمله دستمزد، حقوق و منافع) به علاوه "پول نقد" سود عملیاتی (تعریف شده به عنوان سود عملیاتی به علاوه هزینه استهلاک، به عنوان مثال، سود عملیاتی قبل از استهلاک) بسیار نزدیک است. جزء اول (هزینه کل کار) بازگشت به کار است و جزء دوم (سود عملیاتی قبل از استهلاک) و بازگشت سرمایه (از جمله کالاهای سرمایه، زمین، و اموال دیگر) می‌باشد. در حساب‌های ملی مورد استفاده در اقتصاد کلان، به سهم عوامل تولید اشاره دارد، به عنوان مثال، زمین، نیروی کار و کالاهای سرمایه‌ای، و به بالا بردن ارزش محصول و درآمد دریافتی توسط صاحبان این عوامل مربوط است. ارزش افزوده ملی بین سرمایه و نیروی کار (به عنوان عوامل تولید) به اشتراک گذاشته شده‌است، و این تقسیم مسائل توزیع را افزایش می‌دهد. در خارج از اقتصاد، ارزش افزوده اشاره به قابلیت "اضافی" (ها) آیتم‌های مورد علاقه (محصول، خدمات، فرد و غیره) فراتر از انتظارات استاندارد و ارائه چیزی "بیشتر" با اضافه کردن کمی یا هیچ هزینه به آن است. ویژگی‌های ارزش افزوده رقابتی برای شرکت با محصولات غیر این صورت گران تر است.

حساب‌های ملی عوامل تولید ارائه "خدمات" است که افزایش قیمت واحد محصول (X) نسبت به هزینه به ازای هر واحد از کالا با متوسط در تولید X. استفاده می‌شود در حساب‌های ملی مانند سازمان ملل متحد از حساب‌های ملی (UNSNA) و یا درآمد ملی ایالات متحده آمریکا و حساب محصول (NIPA)، ارزش ناخالص افزوده با کسر مصرف متوسط از خروجی ناخالص به دست آمده‌است. بنابراین ارزش ناخالص افزوده با خروجی خالص برابر است. ارزش خالص افزوده کسر مصرف از سرمایه ثابت (یا اتهامات استهلاک) است که به ارزش ناخالص به دست آمده اضافه شده‌است. ارزش خالص افزوده بنابراین برابر دستمزد ناخالص، سود خالص قبل از استهلاک مالیات و مالیات کمتر یارانه‌های غیر مستقیم است.

تفسیر مارکسیستی مفهوم کارل مارکس و محصول ارزش شبیه به مفهوم حسابداری ملی از محصول خالص ملی است، یا ارزش خالص افزوده، ارزش تولید ناخالص منهای هزینه سرمایه ثابت است، که دومی اشاره به هزینه محصولات میانی و استهلاک دارد. در عوض، ارزش افزوده برابر است با مجموع سرمایه متغیر (جبران کار) و ارزش مازاد (قبل از مالیات بر درآمد سود). استدلال این است که کار ایجاد یک مقدار جدید (ارزش افزوده) می‌کند که هزینه هر دو دستمزد (پرداخت برای توانایی کارگران برای انجام کار، یعنی نیروی کار) و مازاد ارزش (درآمد املاک) را پوشش می‌دهد. در مثال مارکس در خود داس کاپیتال، کارگران به اندازه کافی در طول روز کار برای پرداخت هزینه بازتولید کار می‌کنند وتوانایی کار در طول روز (خود کار، قدرت) و سپس انجام کار اضافی را دارند (مازاد، نیروی کار) برای پرداخت درآمد به سرمایه داران، زمین داران، و مانند آن. به عنوان نیروی کار است که عامل فعال و آگاهانه در فرایند تولید، کالاهای سرمایه "به معنی تولید" و هدایایی از طبیعت ("زمین،" منابع طبیعی) تنها تحول تبدیل مواد خام به محصولات دیگر را تسهیل می‌کند، بالا بردن بهره وری فیزیکی کار (توانایی خود برای تولید استفاده از ارزش) و ارزش آن بهره وری است. (توانایی آن برای تولید مقادیری است که می‌تواند برای پول به فروش رساند). در مقابل، در اقتصاد نئوکلاسیک در مورد درآمد تشکیل ارزش افزوده به عنوان پاداش برای خدمات ارائه شده‌است. در نقد خود از اقتصاد سیاسی مارکس درآمد را به عنوان نتایج حاصل از تولید در شرایط استثمار سرمایه داری می‌بیند. کنترل در طول فرآیند تولید و رشد اقتصاد سرمایه داری (انباشت سرمایه) به آنها قدرت می‌دهد تا ادعا کنند که مزایای کار اضافی انجام شده توسط نیروی کار است. این است که با وجود بیکاری توده‌ای طبیعی، مارکس آن را اعمال "ارتش ذخیره کار" می داند تفاوت بین حسابداری و نئو کلاسیک مارکسیستی ارزش افزوده تفاوت بین نظریهٔ مارکسیستی و معمولی حساب‌های ملی مربوط به تفسیر تفاوت بین مقدار جدید ایجاد شده، انتقال ارزش و ارزش حفاظت شده، و تعریف "تولید" است. به عنوان مثال، نظریهٔ مارکسیستی در مورد " ارزش منتسب به اجاره صاحب، مسکن اشغال شده " که در تولید ناخالص داخلی به عنوان ورودی در نظر گرفته می‌شود شامل؛ اگر مسکن توسط صاحب، آ«اشغال شده‌است، این مسکن عملکرد درآمد واقعی از بازار مبتنی بر ارزش آن اجاره در در همان زمان را ندارد. در کتابچه راهنمای سازمان ملل متحد از حساب‌های ملی (UNSNA)، مفهوم "ارزش منتسب اجاره مسکن اشغال شده توسط صاحب در سال ۱۹۹۳" به شرح زیر توضیح داده شده: ۶٫۸۹ سرپرست خانوار که صاحب خانه‌ای است که خانواده‌ها آن را اشغال می‌کنند به طور رسمی به عنوان صاحبان شرکت غیر سهامی در نظر گرفته می‌شوند که تولید کننده خدمات مسکن مصرف شده توسط آن خانواده‌ها هستند. به عنوان بازارهای سازمان یافته برای مسکن اجاره‌ای در بسیاری از کشورها، وقتی خروجی وجود داشته باشد ارزش حساب خدمات مسکن را می توان با استفاده از قیمت انواع مشابه خدمات فروخته شده در بازار با قوانین ارزیابی عمومی برای کالا یا خدمات تولید شده حاسبه کرد. به عبارت دیگر، خروجی خدمات مسکن تولید شده توسط صاحب خانه مستقر در خانه اجاره‌ای تخمین زده می‌شود برابر با مقداری که مستاجر برای همین خوابگاه پرداخت می‌کند ارزش، با توجه به عواملی از قبیل مکان، امکانات محله، و غیره و همچنین اندازه و کیفیت خود خانه. و رقم مشابه هزینه‌های مصرف شده خانوار ثبت نهایی می گردد. اعتراض اقتصاددانان مارکسیستی به این روش حسابداری بر روی زمین این است که پولی با اشاره به جریان درآمد ساخته شده که وجود ندارد، به دلیل اینکه اکثر صاحبان خانه اجاره خانه‌های خود را در صورتی که در آنها زندگی می‌کنند در نظر نمی‌گیرند. یکی دیگر از تفاوت مهم مربوط به اجاره اموال، اجاره زمین و اجاره املاک و مستغلات است. در تفسیر مارکسی، بسیاری از این رانت‌ها، تا آنجا که آنها بیرون از فروش بخشی از تولید فعلی پرداخت می‌شوند، بخشی از ارزش‌های جدید ایجاد شده و بخشی از ساختار هزینه‌های واقعی تولید را تشکیل می‌دهند. بنابراین آنها باید در ارزیابی محصول خالص گنجانده شود. این در تضاد با روش مرسوم حسابداری ملی است، که در آن بسیاری ارزش افزوده و خالص اجاره ملک از محصول جدید حذف شده‌است چرا که آنها سهم تولیدی را منعکس نمی‌کند.

مالیات بر ارزش افزوده مالیات بر ارزش افزوده (VAT)، مالیات بر فروش. در قیمت فروش کالاها و خدمات جدید، چه خریداری شده توسط مصرف کنندگان نهایی و یا میانی است. با این حال، مصرف کنندگان متوسط ممکن است مالیات بر ارزش افزوده را در ورودی خود پرداخت کنند، به طوری که اصلاح مالیات بر ارزش افزوده خالص بر ارزش افزوده توسط تولید کننده این کالا یا خدمات است.

نظریه ارزش افزوده تئوری ارزش افزوده (همچنین به عنوان نظریه فشار اجتماعی شناخته می‌شود) برای اولین بار توسط نیل اسملسر شد ارائه شده‌است و بر اساس این فرض است که شرایط خاصی مورد نیاز برای توسعه یک جنبش اجتماعی است. اسملسر جنبش‌های اجتماعی را به عنوان عوارض جانبی سریع تغییر اجتماعی می‌بیند. اسملسر استدلال کرد که شش چیز لازم و کافی برای ظهور رفتار جمعی است و جنبش اجتماعی از طریق آن مراحل تکامل می‌یابد: تاثیر سازه - ساختار جامعه (به عنوان مثال مجاورت فضایی) باید به گونه‌ای باشد که سبب برخی از اقدامات شوند که بیشتر احتمال دارد. مردم باید از این مشکل و این فرصت آگاهی داشته باشند. فشار سازه - فشار بر جامعه، ناشی از عوامل مربوط به ساختار نظام فعلی، اجتماعی، مانند نابرابری یا بی عدالتی، و صاحبان قدرت موجود باید قادر (یا مایل) برای مقابله با مشکل (همچنین نگاه کنید به محرومیت نسبی) باشند. اعتقاد عمومی - مشکل باید به روشنی در روشی ارائه شود که در آن توافق شده و درک شده توسط شرکت کنندگان تعریف شده‌است. همچنین نگاه کنید به: فریم. عوامل مستعدکننده - اتفاقاتی که تبدیل به جرقه اشتعال می‌گردد، به عبارت دیگر یک فرصت سیاسی. بسیج برای اقدام - نیاز مردم به شبکه و سازمان که آنها را برای یک عمل جمعی اجازه می‌دهد، همچنین نگاه کنید به بسیج منابع عملیات (شکست)، کنترل اجتماعی - چگونه واکنش نشان می‌دهند (و یا انجام نشان نمی‌دهند). سطح بالایی از کنترل اجتماعی توسط کسانی که قدرت را در کنترل دارند (سیاستمداران، پلیس) اغلب عمل جنبش اجتماعی را مشکل تر می‌کند. مفهوم ارزش افزوده پیش از آن در اقتصاد، برای اشاره به افزایش ارزش محصول در پیشرفت مراحل تولید مورد استفاده قرار گرفت. منتقدان این نظریه توجه داشته باشند که تمرکز بیش از حد بر رویکرد ساختاری کارکردی و نگاه همه سویه در جامعه مختل کننده‌است. قانون مالیات بر ارزش افزوده با اختیارات ناشی از ماده ۸۵ قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران در ۵۳ ماده و ۴۷ تبصره در تاریخ ۱۳۸۷/۲/۱۷ در کمیسیون اقتصادی مجلس شورای اسلامی تصویب شده‌است تا در مدت آزمایشی ۵ سال از تاریخ اول مهرماه ۱۳۸۷ به اجرا گذاشته شود. در اکثر کشورهای جهان بر ارزش افزوده مالیات تعلق می‌گیرد. در ایران هم قانون مالیات بر ارزش افزوده در جلسه مورخ هفدهم اردیبهشت ماه یکهزار و سیصد و هشتاد و هفت کمیسیون اقتصادی مجلس شورای اسلامی طبق اصل هشتاد و پنجم (۸۵) قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران تصویب گردید و مجلس با اجراء آزمایشی آن به مدت پنج سال در جلسه علنی روز نهم بهمن ماه یکهزار و سیصد و هشتاد و شش موافقت نمود.

انواع سود و شرایط پرداخت آن به سهامداران

در این مقاله به تشریح انواع سود و شرایط پرداخت آن به سهامداران پرداخته ایم تا شما عزیزان برای کسب اطلاع در مورد سود در شرکتها با مشکلی مواجه نشده و از طریق مطالعه این مقاله به پاسخ سوالات خود برسید. درانواع سود و شرایط پرداخت آن به سهامداران ادامه همراه ما باشید. اطلاعات بیشتر از سهام شرکت های سهامی را در مقاله ای با همین مزمون مطالعه نماییید.

انواع سود و شرایط پرداخت آن به سهامداران

سود سهام در شرکت چیست ؟

همانطور که میدانید شرکت ها با اجتماع افرادی که به آن ها سهامدار یا شریک می گویند ، با سرمایه ای اولیه از سوی آن ها تاسیس می گردد. در این بین در اساسنامه و قوانینی که تنظیم می شود هرکدام از افراد سرمایه ای را به شرکت وارد می کنند که به ان سهام یا حق الشراکه می گویند.

در زمان سود آوری و یا تقسیم سود سالانه باید به امر سود آن سهام ها پرداخته شود. به هرکدام از شرکا مباغی به عنوان سود سهام پرداتخته شود. در ادامه ما به فرایند پرداخت سود و شرایط تقسیم سود به سهامداران می پردازیم که شما را در راه تقسیم سود یاری کنیم.

هم چنین شما عزیزان برای انجام سریع و بی دغدغه امور حقوقی خود می توانید با کارشناسان موسسه پایش تماس گرفته و از تجارب آن ها در عرصه سود سهام شرکت بهره مند شوید.

فرآیند پرداخت سود سهام

در زمانی که افراد اقدام به ثبت شرکت می کنند. احتمالا بحث تقسیم سود و از سویی فرایند تقسیم سود سهام آنها برایتان سوال باشد. هم چنین از سویی برخی افراد که در بورس فعالیت دارند. در این سازمان ها سرمایه گذاری می کنند برای برآورد سود سهام خود اقدام به فعالیت می کنند که در ادامه به آن ها می پردازیم.

کسب سود از دو روش استعمال می شود که می توان ان را در قالب های زیر تشریح کرد:

کسب سود از محل افزایش قیمت سهام

در زمانی که سهام شرکت مبلغی خاص باشد در صورتی که سرمایه گذار بخواهد این سهام را بیشتر از مبلغی که ان را خریداری کرده بفروش رساند. در واقع از انجام این معامله سود کرده وو سرمایه کسب کرده است.

کسب سود از محل سود قابل تقسیم شرکت

منظور از این نوع سهام همان سود نقدی است که بر طبق سیاست های کلی شرکت تقسیم خواهد شد . این را در نظر داشته باشید. که تمامی شرکت ها قادر به پرداخت سود نقدی نخواهند بود. در این میان بعضی از شرکتها سود را به صورت سرمایه انباشته و تقسیم سود می کنند . برای درک این موضوع بهتر است سودخالص و نیز سود قابل تقسیم را بشناسید.

با استناد به ماده 237 قانون تجارت ، بحث سودخالص در شرکت در سال مالی به معنای دامد همان سال مالی منهای هزینه ها و استهلاک می باشد.

بر طبق ماده 239 قوانین تجارت بحث سود قابل تقسیم از سود خالص در سال مالی شرکت ها منهای زیان ها در سال مالی قبل و نیز اندوخته های قانونی و دیگر اندوخته های به علاوه سودهای قابل تقسیم که قبلا تقسیم نشده اند خواهد بود. در مبلغ بدست امده در انتها باید مالیات را از آن کسر کرد. در انتها بعد از کسر مواردی که در قانون ذکر شدهباقی مانده حساب ها به منزله سود قابل تقسیم خواهد بود.

کسر زیان انباشته سالهای قبل ، کسر اندوخته قانونی و اندوخته اختیاری ، باقی مانده سود قابل تقسیم می باشد.

در زمانی که سود تقسیم شده در پایان سال مالی سود انباشته باشد در صورت زیان یک شرکت در سال مالی دارای سود انباشته نیز باشد می توان تقسیم سود کرد.

حال که به مبحث dps یا تثسیم سود نقدی پرداختیم یهتر است با نحوه تصویب و تقسیم این سود نیز بپردازیم.

تصویب سود نقدی

در صورت های مالی یک شرکت‌باید موارد ارائه شده به همراه گزارش حسابرسی به صورت مجزا و مستقل، در مجامع عمومی عادی سالیانه که در زمان فعالیت شرکت هر یک سال برگزار می‌شود، در دسترس سهامداران شرکت باشد.

در این میان براساس ماده ۷۸ مندرج در قانون تجارت برای به رسمیت شناختن جلسات تشکیل شده مجمع عمومی عادی، حداقل نیمی از سهامداران دارای حق رأی باید حضور داشته باشند.

این موضوع در صورت به حدنصاب نرسیدن در جلسات اول دعوت سهامداران، باید اقدام به تشکیل جلسه بعدی کرده که با حضور صاحبان سهام دارای حق رأی تشکیل شود و مصوبات آن نیز قانونی باشد. در این جلسات باید مواردی که باعث تشکیل نشدن جلسه اول شده درج گردد. وظایف اصلی تشکیل این مجامع، تصویب تمامی صورت‌های مالی از راه تایید سهامداران در شرکت می باشد.

در این بین بعد از ارائه گزارش کامل حسابرسی های انجام شده مستقل ودر بخشی ارائه توضیحات مدیران شرکت در زمینه امور معوقه در یک سال مالی و نیز ارائه برنامه‌های آینده شرکت و دست آوردها، با تایید و تصویب حساب ها و صورت‌های مالی به رأی گیری گذاشته خواهد شد. در این میان امکان دارد سود تقسیم شده توسط سهامداران مورد تایید مجمع قرار گیرد و با بررسی های بازرس تایید شود.

میزان سود تقسیم شده شرکت

بر طبق ماده 86 مندرج در قوانین تجارت، مجمع عمومی عادی مسئول در انجام امور شرکت بوده و به تمام امور شرکت که می تواند در مجامع فوق العاده و عادی مطرح شود مشرف است. بر همین اساس تقسیم سود سالانه نیز از جمله وظایف مجمع عمومی خواهد بود.

میزان برآورد سودخالص

ماده ۲۳۷ لایحه اصلاحی سود خالص را چنین تعریف می نماید:
« سود خالص شرکت در هر سال مالی عبارت است از درآمد حاصل در همان سال مالی منهای کلیه هزینه ها و استهلاکات و ذخیره ها قبل از بیان سود خالص شرکت سهامی بایستی اصطلاحات چندی را که بعضی از آنها در ماده ۲۳۷ نیز آمده مورد شناسایی قرار دهیم.

یکی از اصطلاحاتی که در ماده ۲۳۷ بیان گردیده، در آمد می باشد که در تعریف آن می توان گفت:
« هرگونه افزایش در دارایی ها و یا کاهش در بدهی ها که در نتیجه ارائه خدمت یا فروش کالا حاصل شده، موجب افزایش سرمایه (حقوق صاحبان مؤسسه) شود، در آمد نام دارد.

ذخیره ها

ابتدا بایستی گفت که انواع سود و شرایط پرداخت آن به سهامداران که در ماده ۲۳۷ به آن اشاره شده است نباید با اندوخته ها اشتباه کرد. ذخیره ها» نماینده هزینه ها یا زیان هایی هستند که می بایستی قبل از تعیین میزان سود و زیان واقعی به حساب اخرج» منظور شوند لیکن «اندوخته ها» نماینده قسمتی از منافع حاصله در دوره عملکرد می باشند که به دلایلی در بنگاه نگهداری شده و به عنوان وجوه اضافی به کار می روند.

مرحوم دکتر ستوده تهرانی ظاهرة تفاوتی بین ذخیره ها و اندوخته ها قائل نشده است و همه آنها را با عنوان ذخیره بیان می نماید. ولی در عمل ذخیره ها را به دو نوع تقسیم می نماید. نوع اول: ذخیره هایی که در قسمت هزینه شرکت آورده می شود مثل ذخيره مطالبات مشکوک الوصول که همان ذخیره به معنای واقعی است.

نوع دوم: ذخیره هایی که عبارتند از مبالغی که شرکت از سود خود سالیانه کنار می گذارد برای آن که وضع مالی خود را تقویت کند که در واقع این گونه ذخیره ها همان اندوخته به معنای واقعی کلمه است. به نظر می رسد که علت این امر این می باشد که کتب حقوقدان مزبور در زمان حکومت قانون قدیم شرکت های سهامی نگاشته شده است و لایحه اصلاحی مدنظر قرار نگرفته است.

انواع سود و شرایط پرداخت آن به سهامداران در حالی که در لایحه اصلاحی اصطلاح ذخیره ها با اندوخته ها متفاوت می باشد. هر چند معنای لغوی هر دو اصطلاح یکی می باشد ولی معنای حقوقی آنها متفاوت به نظر می رسد. بنابراین ذخیره ها مبالغی هستند که برای جبران استهلاک یا کاهش در ارزش اقلام دارایی به حساب هزینه منظور و کنار گذاشته می شوند یا برای پرداخت تعهدات یا زیان های مسلم یا احتمالی که مبلغ آن ها را نمی توان دقیقا تعیین نمود، ذخیره می گردند.

ذخیره ها به دو دسته اند:

• ذخیره های مربوط به کاهش ارزش دارایی ها مانند ذخیره استهلاک و ذخیره مطالبات مشکوک. این قبیل ذخیره ها را در ترازنامه از دارایی های مربوط کسر کرده و مبلغ خالص دارایی را در ستون اصل ترازنامه نشان می دهند.

• ذخیرههای مربوط به بدهی ها درک مفهوم سود ناخالص یا زیان های احتمالی مانند بدهی احتمالی بنگاه راجع به دعاوی که علیه بنگاه در محکمه مطرح شده است این قبیل ذخیره ها در طرف بدهی ترازنامه منعکس م بنابراین به نظر می رسد که قسمت اعظم وجوهی که برای ذخیرهها اختصاص می یابد برای جبران استهلاکات می باشد.

اندوخته ها

اندوخته ها از نظر حسابداری و حقوقی به انواع مختلفی تقسیم می شود.

از نظر علم حسابداری «اندوخته به منافع تقسیم نشده یا افزایش دارایی ها که در حساب ها منعکس نشده اند اطلاق می گردد، این اندوخته ها تا میزانی که در دفاتر منعکس شده باشد، در ترازنامه در ردیف «سرمایه» نوشته می شوند به سه نوع تقسیم می شوند:

• اندوخته های عمومی.
• اندوخته های احتیاطی یا سرمایه احتیاطی.
• اندوخته های مخفی در حالی که اندوخته از نظر حقوقی به دو نوع «اختیاری» و «قانونی» تقسیم می شود.

الف – اندوخته های قانونی

شرکت در هر سال مالی باید یک بیستم از سود خالص خود را پس از مشخص کردن زیان های سال های قبل به عنوان اندوخته قانونی ارائه دهد. اندوخته ارائه شده تا جایی که به یک دهم سرمایه شرکت رسد الزام است بر طبق ماده قانون های ۱۴۰ و ۲۳۸ لایحه اصلاحی و اساسنامه شرکت نباید غیر این باشد. در حسابداری این نوع اندوخته ها از نوع اندوخته یا سرمایه احتیاطی خواهد بود.

ب- اندوخته اختیاری

اندوخته ای را شامل می شود که شرکت مختار است در زمان انجام توافقات در مجامع عمومی برای عدم تقسیم سود میان سهامداران و در ادامه برای اندوخته سرمایه به حساب نیاید.

شرایط پرداخت سود قابل تقسیم به سهامداران

شرایط و تشریفات و از سویی روش های مربوط به پرداخت سود قابل تقسیم به سهامداران در ماده ۲۴۰ قانون اصلاحی مطرح شده و بعضی از موارد آن نیز در ماده 90 قانون مطرح شده است. در ماده ۲۴۰ لایحه اصلاحی در این خصوص اینگونه مطرح شده که مجامع عمومی بعد از اینکه حساب های یک سال مالی و انجام تقسیمات سود آن را ارائه می دهند در ادامه هزینه ها و مبالغی که باید در بین صاحبان سهام تقسیم شود را مشخص می کنند.

در ادامه نیز مجمع عمومی تصمیم خواهد گرفت که مبالغی از اندوخته هایی که شرکت در اختیار دارد را بین صاحبان سهام تقسیم کرده و بدین ترتیب اقدامات لازم برای تقسیمات سهام را انجام دهد. در تصمیم مجمع عمومی باید به صورت واضح و با درج مشخصات تمامی مبالغی که به عنوان اندوخته ها قصد برداشت و تقسیم را دارند مشخص شود.

روش ها و شکل پرداخت سود های قابل تقسیم شرکت بوسیله مجامع عمومی ارائه خواهد شد و در صورتی که مجمع عمومی در روش های پرداخت تصمیمی نگیرد، هيأت مديره مسئولیت پرداخت را مشخص خواهد کرد. پرداخت سود به صاحبان سهام در مدت زمان هشت ماهه پس از ارائه تصمیمات از سوی مجمع عمومی برای تقسیم سود ارائه می گردد.

برای کسب اطلاعات بیشتر در زمینه کسب سود و شرایط پرداخت به سهامداران می توانید با کارشناسان مجرب موسسه پایش در تماس باشید. مشاوره رایگان موسسه پایش از جمله مزایای بهره مندی از تجارب کارشناسان مجرب می باشد .

مفهوم ترازنامه و کاربرد آن در بررسی وضعیت شرکت

ترازنامه یکی از صورتهای مالی مهم است و عملکرد آن مشابه این است که در یک لحظه از وضعیت مالی شرکت یک عکس تهیه شود. ترازنامه نشان می دهد که وجوه مالی چگونه تأمین و خرج شده است. برای اینکه با مفهوم ترازنامه آشنا شوید، کار را با یک مثال آغاز می کنیم. فرض کنید شما 20 میلیون تومان دارید و می خواهید یک خودرو خریداری کنید، برای این کار باید 60 میلیون تومان دیگر وام بگیرید . شـمـا ایـن خودرو را خریداری کرده و با آن به حمل مسافر می پردازید و از این طریق 10 میلیون تومان درآمد کسب می کنید .

ترازنامه صورت مالی است که نشان می دهـد شـما 60 میلیون تومان وام اخذ کرده اید و 20 میلیون تومان از سرمایه شخصی خود را برداشت نموده و با پول آن یک خودرو خریداری کردید. در واقع ترازنامه تنها به دارایی، بدهی و سرمایه شما می پردازد و سودآوری عملیات جاری را به طور مستقیم نشان نمی دهد.

ترانامه بر اساس اصل زیر استوار است:
دارایی = بدهی + سرمایه (به این اصل، معادله اصلی حسابداری می‌گویند.)

ترازنامه از سه بخش اصلی تشکیل شده است :

✓ دارایی ها
✓ بدهی ها
✓ حقوق صاحبان سهام

دارایی‌ها

هر چیزی که در حال حاضر یا در آینده منافعی داشته باشد ، دارایی است . برای مثال ساختمان ، زمین ، پول و . دارایی هستند . دارایی ها به دو بخش کلی درک مفهوم سود ناخالص تقسیم می شوند :

دارایی های جاری: عبارتند از وجوه نقد یا سایر داراییهایی که ممکن است طی مدت یک سال مصرف شوند یا به وجه نقد تبدیل گردند . با این تعریف اقلام دارایی جاری را می توان شامل مواردی همچون وجوه نقد ، سرمایه گذاری کوتاه مدت و پیش پرداخت هزینه دانست . دارایی های غیرجاری : داراییهایی هستند که انتظار نمی رود ظرف یک سال آتی به وجه نقد تبدیل شوند . اقلام داراییهای غیرجاری را می توان شامل مواردی همچون زمین ، ساختمان ، ماشین آلات ، سرمایه گذاریهای بلندمدت و دارایی های نامشهود دانست .

بدهی‌ها

بدهی ها شامل مبالغی هستند که از سایر اشخاص دریافت شده اند و یا کالا و خدمات به شرکت ارائه نموده اند ولی هنوز مبلغ آن را دریافت نکرده اند و از شرکت طلب دارند . بدهیها به دو بخش کلی تقسیم می شوند :

بدهی‌های جاری: تعهداتی هستند که انتظار می رود ظرف یک سال آتی تسویه شوند . در بخش بدهیهای جاری حسابهای تخصصی تری نسبت به دارایی های جاری وجود دارد که بهتر است به معرفی دو مورد از مهمترین آنها بپردازیم : اسناد پرداختنی ؛ بدهی هایی که در مورد آنها سندی مورد مبادله قرار گرفته است در این بخش قرار می گیرند . برای نمونه شرکت فولاد خوزستان به شرکت ایکس ۱۰۰۰ تن شمش فولاد می فروشد ولی وجه این فروش را دریافت نمی کند و برای این امر سفته ای به مبلغ فروش مذکور و با سررسید سه ماه آتی از شرکت ایکس می گیرد . حال شرکت ایکس این مبلغ را در ترازنامـه خـود، در بخش بدهیهای جاری و تحت عنوان اسناد پرداختنی ارائه می کند.

حساب‌های پرداختنی: بدهی هایی که در مورد آنها سندی مبادله نشده است، در این بخش قرار می گیرند. برای نمونه شرکت فولاد خوزستان به شرکت ایکس ۵۰۰ تن محصول فولادی می فروشد ولی وجه این مبلغ را دریافت نمـی کنـد حـال شـرکت ایکس این مبلغ را در ترازنامه خود و در بخش بدهیهای جاری و تحت عنوان حسابهای پرداختنی ارائه می کند .

مالیات پرداختنی: بدهی مالیاتی شرکت را نشان میدهد که قرار است تا یک سال آتی تسویه شود .

بدهی‌های غیرجاری: بدهی های غیرجاری که به آن بدهی های بلندمدت نیـز می گویند، تعهداتی هستند که انتظار نمی رود، ظرف یک سال آتی تسویه شوند. در بخش بدهی های غیرجاری کلیه بدهی های بلندمدت و یا ذخایری برای پرداخت های آتی نگهداری می شوند. برای نمونه ذخیره مزایای کارکنان نشانگر مبلغی است که شرکت باید در زمان بازنشستگی افراد تحت عنـوان مزایای پایان خدمت پرداخت کند. از آنجا که در حال حاضر کارکنان بازنشسته نشـده انـد، بـرای اطمینان از پرداختهای آتی، این مبلغ را در حساب مزایای کارکنان قرار می دهند.

حقوق صاحبان سهام
این بخش از صورتهای مالی نشان دهنده مبالغی است که سهامداران به شرکت پرداخته اند و یا سهم ایشان از سودآوری شرکت بوده است. به طور ساده می توان گفت این حساب حقوق سهامداران شرکت را نشان می دهد. در بخش حقوق صاحبان سهام حساب های تخصصی تری وجود دارد که به معرفی سه بخش این حساب ها می پردازیم :

سرمایه: مبلغی که سهامداران برای تأسیس شرکت در آغاز پرداخت کرده اند و یا طی سالهای بعد از تأسیس برای افزایش سرمایه شرکت پرداخت نموده اند .

سود ( زیان ) انباشته: این حساب نشانگر بخشی از سودآوری گذشته است که در شرکت باقیمانده است و به سهامداران پرداخت نشده است.

ذخایر : این حساب نشانگر مبالغی است که برای سهامداران در حساب هایی و به جهت اهدافی ذخیره شده است. مهمترین حساب ذخیره « ذخیره قانونی » است . همان طور که از نام ذخیره قانونی متصور می شویم ، ایجاد این حساب ذخيـره الـزام قانونی دارد. بدین صورت که شرکتها موظف اند ۱۰ درصد از سـود خـالص سالیانه خود را در این حساب ذخیره کنند تا زمانی که مبلغ آن به ۵ درصـد سـرمایه برسد . برای درک بهتر بخش حقوق صاحبان سهام به مثال زیر توجه فرمایید : شرکت ایکس در سال ۱۳۹۳ با پرداخت ۸ میلیارد ریال شرکت خود را تأسیس نموده اند. این مبلغ در ترازنامه در حساب سرمایه ایشـان قـرار می گیرد. در سال اول فعالیت تجاری شرکت ایکس با سود ۲ میلیارد ریالی همراه بوده است:

ذخیره قانونی: طبق قانون تجارت ۱۰ درصد سود خالص را به حساب ذخیره اعمـال می کنیم ، لذا مبلغ ۰/۲ میلیارد ریال به این حساب منظور می شود .

سود تقسیمی: طبق قانون تجارت هر شرکت سهامی عام موظف است، حـداقل ۱۰ درصد از سود خالص سالیانه را میان سهامداران و به نسبت سهامشان تقسیم کند. اگر فرض کنیم ۱۰ درصد سود بین سهامداران درک مفهوم سود ناخالص تقسیم شده است، مبلغ ۰/۲ میلیارد ریال برای این امر تخصیص می یابد. لازم به توضیح است از آنجا که این مقدار پول به سهامداران پرداخت می شود، پس حسابی تحت این عنوان در بخش حقوق صاحبان سهام وجود ندارد.

در ترازنامه شرکت ها به چه مواردی باید توجه کنیم؟

ترازنامه تصویری لحظه‌ای از وضعیت مالی شرکت در زمانی مشخص را نمایش می‌دهد. ترازنامه به خودی خود نمی‌تواند اطلاعاتی از روندهایی را که در دوره‌ی زمانی طولانی رخ می‌دهد در اختیار شما قرار بدهد. به همین علت، آن را باید با ترازنامه‌ی دوره‌های گذشته در همان سازمان مقایسه کرد.

بدهی‌ شرکت در ترازنامه چقدر است؟

بدهی‌های شرکت‌ها یکی از بزرگترین نقاط ضعف‌ آن‌ها به‌حساب می‌آید که در ترازنامه خود را نشان می‌دهد. بررسی کنید که بدهی شرکت نسبت دوره‌های مالی قبل رشد داشته یا اینکه کاهش یافته است.

آیا ثروت سهامداران در ترازنامه شرکت بیشتر شده است؟

حقوق صاحبان سهام به عبارتی ثروت خالص شده است، به عبارت دیگر هر آن‌چیزی که پس از پرداخت بدهی‌ها برای سهامداران شرکت باقی می‌ماند. حقوق صاحبان سهام باید هر سال نسبت به سال قبل رشد کند، اگر چنین نبود، باید به دنبال دلیل آن باشید.

دارایی‌ها نسبت به سال قبل بیشتر شده است؟

ترازنامه شرکت را بررسی کنید و ببینید که آیا دارایی‌های امسال نسبت به سال قبل بیشتر شده است یا خیر؟ اگر دارایی‌ها بیشتر نشده به دنبال دلیل آن باشید. آیا شرکت دست به فروش بخشی از دارایی‌هایش زده است؟ آیا به دلیل اینکه توان وصول کردن حساب‌های دریافتنی را نداشته، آن‌ها را در دسته مطالبات سوخت شده قرار داده و از ترازنامه حذف کرده است؟ این سوالاتی هستند که باید پاسخ‌شان را بیابید و در نهایت با کنار هم گذاشتن پاسخ هر کدام از این سوالات می‌توانید به یک جمع‌بندی کلی از ارزشمند بودن سهام یک شرکت و تصمیم برای خرید یا فروش آن برسید.

در تصویر زیر ترازنامه بانک ملت با نماد "وبملت" در پایان سال مالی 1398 و مقایسه آن با سال 1397 آورده شده است.

فرمول سود حسابداری چیست؟

به عبارت دیگر، سود حسابداری شبیه سود خالص است که تفاوت بین درآمد و کلیه هزینه های دیگر که مطابق با اصول حسابداری پذیرفته شده کلی شناخته شده اند (GAAP) است. فرمول سود حسابداری می تواند با کم کردن هزینه های صریح انجام شده در تجارت، از کل درآمد حاصل از تجارت حاصل شود. از نظر ریاضی، به صورت زیر نمایش داده می شود،

نمونه هایی از فرمول سود حسابداری (با مثال اکسل)

بیایید مثالی بزنیم تا محاسبه فرمول سود حسابداری را به شیوه ای بهتر درک کنیم.

فرمول سود حسابداری – مثال شماره 1

اجازه دهید نمونه ای از شرکتی را تهیه کنیم که درآمد کل 500000 دلار و هزینه های آشکار 350،000 دلار را در طی سال مالی 18 گزارش کرده است. سود حسابداری شرکت را محاسبه کنید.

راه حل:

سود حسابداری با استفاده از فرمول مندرج در زیر محاسبه می شود

سود حسابداری = کل درآمد – هزینه های صریح

• سود حسابداری = 500،000 دلار – 350،000 دلار
• سود حسابداری = 150،000 دلار

بنابراین، این شرکت در طول سال مالی FY18 سود حسابداری 150،000 دلار ایجاد کرد.

فرمول سود حسابداری – مثال شماره 2

اجازه دهید نمونه ای از یک شرکت Foodland Stores Ltd. را که یک شرکت زنجیره فروشی مواد غذایی است و در استان آلبرتا، کانادا فعالیت می کند، مثال بزنیم. در طی سال مالی FY18، درآمد کل شرکت 40.00 میلیون دلار، با هزینه کالاهای فروخته شده 28.00 میلیون دلار، هزینه کارمندان 6.00 میلیون دلار، هزینه استهلاک 0.80 میلیون دلار، فروش و هزینه اداری 1.60 میلیون دلار، هزینه بهره 0.50 میلیون دلار و مالیات از 0.25 میلیون دلار سود حسابداری شرکت را برای سال 2018 بر اساس اطلاعات داده شده محاسبه کنید.

راه حل:

هزینه های صریح با استفاده از فرمول مندرج در زیر محاسبه می شود

هزینه های صریح = هزینه کالاهای فروخته شده + هزینه کارمندان + فروش و هزینه های اداری + استهلاک + بهره + مالیات

• هزینه های آشکار = 28.00 میلیون دلار + 6.00 میلیون دلار + 1.60 میلیون دلار + 0.80 میلیون دلار + 0.50 میلیون دلار + 0.25 میلیون دلار
• هزینه های آشکار = 37.15 میلیون دلار

سود حسابداری با استفاده از فرمول مندرج در زیر محاسبه می شود

سود حسابداری = کل درآمد – هزینه های صریح

• سود حسابداری = 40.00 میلیون دلار – 37.15 میلیون دلار
• سود حسابداری = 2.85 میلیون دلار

بنابراین، Foodland Stores Ltd. سود حسابداری 2.85 میلیون دلار در طول سال 2018 به دست آورد.

فرمول سود حسابداری – مثال شماره 3

بگذارید نمونه ای از شرکت والمارت را برای نشان دادن مفهوم سود حسابداری برای زنجیره سوپر مارکت های واقعی مثال بزنیم. طبق آخرین گزارش سالانه، والمارت درآمد کل 500.34 میلیارد دلار در سال مالی 18 را گزارش کرده است. در این دوره، این شرکت هزینه فروش 373.40 میلیارد دلار، هزینه عملیاتی و SG&A 106.51 میلیارد دلار، سود 2.18 میلیارد دلار، ضرر فوق العاده غیر معمولی 3.14 میلیارد دلار و مالیات 4.60 میلیارد دلار را متحمل شده است. سود حسابداری حاصل از شرکت والمارت را در طی سال مالی FY18 محاسبه کنید.

راه حل:

هزینه های صریح با استفاده از فرمول مندرج در زیر محاسبه می شود

هزینه های آشکار = هزینه فروش + هزینه عملیاتی و SG&A + بهره + سود + ضرر فوق العاده معمولی + مالیات

• هزینه های آشکار = 373.40 میلیارد دلار + 106.51 میلیارد دلار + 2.18 میلیارد دلار + 3.14 میلیارد دلار + 4.60 میلیارد دلار
• هزینه های آشکار = 489.83 میلیارد دلار

سود حسابداری با استفاده از فرمول مندرج در زیر محاسبه می شود

سود حسابداری = کل درآمد – هزینه های صریح

• سود حسابداری = 500.34 میلیارد دلار – 489.83 میلیارد دلار
• سود حسابداری = 10.51 میلیارد دلار

بنابراین، شرکت Walmart Inc. Stores Ltd. سود حسابداری 10.51 میلیارد دلار در طول سال 2018 کسب کرده است.

لینک منابع: ورق متعادل شرکت والمارت

توضیح

فرمول سود حسابداری را می توان با استفاده از مراحل زیر تهیه کرد:

مرحله 1: در مرحله اول، تعیین درآمد کل شرکت که معمولاً به راحتی به عنوان اولین آیتم صورت سود در دسترس است. از طرف دیگر، کل درآمد نیز می تواند به عنوان محصول میانگین قیمت هر واحد و تعداد واحدهای فروخته شده در طول یک سال محاسبه شود.

درآمد کل = میانگین قیمت هر واحد * تعداد واحدهای فروخته شده

مرحله دوم: در مرحله بعد، تمام هزینه های صریح و مشخصی که در طول مشاغل متحمل شده است را تعیین کنید و شامل هزینه مواد اولیه، دستمزد و حقوق، هزینه اجاره، قبض برق، قبض تلفن، فروش و هزینه های اداری، استهلاک، بهره، مالیات و غیره

هزینه های صریح = هزینه مواد اولیه + دستمزد و حقوق + هزینه اجاره + قبض برق + قبض تلفن + هزینه های فروش و تبلیغات + استهلاک + بهره + مالیات

مرحله 3: سرانجام، با کم کردن هزینه های صریح (مرحله 2) انجام کار از کل درآمد (مرحله 1) حاصل از تجارت، همانطور که در شکل زیر مشاهده می شود، فرمول سود حسابداری می تواند حاصل شود.

سود حسابداری = کل درآمد – هزینه های صریح

ارتباط و استفاده از فرمول سود حسابداری

درک مفهوم سود حسابداری بسیار مهم است زیرا در حالی که مدیران یا صاحبان مشاغل صورتهای مالی را به صورت ماهانه یا سه ماهه کنترل می کنند، بیشتر اوقات آنها به خط پایین صورت سود یعنی سود حسابداری توجه می کنند. نکته دیگری که باید به آن توجه داشته باشید اینست که سود حسابداری کاملاً متفاوت از سود اقتصادی است و به همین دلیل هرگز نباید از آن به عنوان جایگزین دیگری استفاده شود. سود حسابداری بیانگر اختلاف پولی بین درآمد حاصل از تولید و هزینه ای است که پرداخت می شود. از طرف دیگر، سود اقتصادی پس از تعدیل هزینه فرصت از سود حسابداری حاصل می شود.

سود در سرمایه گذاری چگونه محاسبه می‌شود؟

برای هر سرمایه‌گذار، مهمترین معیار عملکرد، بازگشت سرمایه (ROI) یا سود در سرمایه گذاری است به این معنی که با صرف چه هزینه‌ای، ثروت خود را بیشتر می‌کنند. در ادامه به صورت کامل به نحوه محاسبه سود در سرمایه گذاری می‌پردازیم.

سود در سرمایه گذاری و بازار بورس

به بیان بسیار ساده تفاوت قیمت خرید و فروش به عنوان سود و زیان در نظر گرفته می‌شود. اما در این تعریف، هزینه‌ها به صورت کلی در نظر گرفته نشده‌اند. برای محاسبه سود سهام باید کارمزد کارگزاری، کمیسیون و مالیات (صندوق‌های سرمایه‌گذاری معاف از مالیات است) را در نظر بگیرید.
فرض کنید ۱۰۰۰ سهم از یک شرکت را با قیمت ۱۰۰۰ تومان خریدید، پس در ابتدا ۱ میلیون تومان هزینه کردید. با گذشت زمان و رشد این سهام، قیمت هر عدد سهم به ۵۰۰۰ تومان و سرمایه شما به 5 میلیون تومان می‌رسد.
با تفریق این دو عدد به مبلغ ۴ میلیون می‌رسیم اما این عدد سود ناخالص است و باید کارمزد کارگزاری و مالیات را کم کنیم که تقریبا 1.5 درصد ارزش خرید و فروش می‌شود. به طور مثال اگر فرض کنیم ۷۰ هزار تومان کارمزد پرداخت شده، و هزینه دیگری نداشته‌اید، سود شما از این معامله ۳ میلیون و ۹۳۰ هزار تومان خواهد بود.
شما به تقسیم این عدد به تعداد سهم، می‌توانید میزان سود بدست آمده در ازای هر سهم را نیز محاسبه کنید.

نرخ بازگشت سرمایه یا ROI چیست؟

نرخ بازگشت سرمایه معیار مالی است که به سرمایه گذار اجازه می‌دهد سطح موفقیت مالی خود را با مقایسه نسبت سود کل تولید شده به هزینه سرمایه‌گذاری اندازه‌گیری کند. از ROI می‌توان برای تعیین میزان سرمایه‌گذاری فردی یا مجموعه‌ای از سرمایه‌گذاری‌ها استفاده کرد.
سرمایه‌گذاری ممکن است روی افزایش دانش شما از طریق شرکت در دوره‌ها، کارگاه‌ها، دانشگاه و غیره تمرکز داشته باشد. شما می‌توانید با هدف ایجاد بازدهی و سود باکیفیت، روی افزایش سطح مهارت‌ها یا دانش خود متمرکز شود تا به هدف خود دست یابید و همزمان با انتخاب ابزارهای مناسب سرمایه‌گذاری (پیشنهاد می‌شود در ابتدا، سرمایه‌گذاری غیرمستقیم انتخاب شود) روی افزایش دارایی‌های مالی مانند پول نقد، سهام و املاک نیز سرمایه‌گذاری کنید.
از نرخ بازگشت سرمایه می‌توان به عنوان معیار جذابیت مالی قبل از سرمایه‌گذاری یا هنگام فروش دارایی برای تعیین درصد سود استفاده کرد. همه سرمایه‌گذاری‌ها ثمربخش نیستند، بنابراین میزان سود می‌تواند بر اساس قیمت خرید و فروش سرمایه‌گذاری مثبت یا منفی باشد.
اگرچه میزان بازگشت سرمایه به درک بازدهی حاصل از سرمایه‌گذاری شما کمک می‌کند، اما ارزش زمانی پول، یا بازدهی بر اساس مدت زمانی که سرمایه گذاری انجام شده است، را در نظر نمی‌گیرد. با محاسبه درصد بازده سرمایه گذاری، در مجموع سود، یا زیان به عنوان درصدی از کل سرمایه به صورت سود یا زیان نشان داده می‌شود. اگرچه ROI یکی از روش‌های محاسبه بازگشت سرمایه است، اما به صورت کلی دو روش معمول برای محاسبه سود در سرمایه گذاری وجود دارد.

نحوه محاسبه سود در سرمایه گذاری بر اساس نرخ بازگشت سرمایه

نرخ بازگشت سرمایه به روش‌های مختلفی محاسبه می‌شود. در ادامه دو روش محاسبه ROI ارائه شده است. از آنجایی که در اکثر روش‌ها از املاک و مستغلات به عنوان یک وسیله درآمد منفعل نام برده می‌شود، ما به یک مثال در مورد سرمایه گذاری در املاک و مستغلات نگاهی می‌اندازیم.
روش اول
یکی از راههای موثر محاسبه ROI استفاده از این فرمول است

ROI = بازده خالص تقسیم بر هزینه سرمایه گذاری ضرب در ۱۰۰ درصد

مراحل زیر را هنگام استفاده از این فرمول در نظر بگیرید

۱. بازده خالص سرمایه گذاری را مشخص کنید

فرض کنید یک خانه تک واحدی را به قیمت ۳۰۰ میلیون تومان خریداری کرده‌اید. یک سال بعد، به دلیل تقاضای زیاد و عرضه پایین، توانستید همان خانه را با ۶۰ میلیون تومان افزایش به قیمت ۳۶۰ میلیون تومان بفروشید. فرض کنید ۵ درصد ارزش فروش ملک (۲.۵ درصد برای هر طرف) یا ۱۸ میلیون تومان پرداخت می‌کنید. همچنین درصدی را باید بابت هزینه‌های اداری و انتقال سند پرداخت کنید؛ با فرض در نظر گرفتن 3 درصد، ۱۰ میلیون و ۸۰۰ هزار تومان نیز اینگونه کسر می‌شود. همچنین احتمالا باید ۲۵ درصد نیز بابت مالیات و عوارض شهرداری خرج کنید، که ۱۵ میلیون تومان دیگر نیز اینجا هزینه می‌کنید. ممکن است هزینه‌های دیگری نیز متحمل شوید که برای ساده بودن مثال، آنها را در نظر نمی‌گیریم.
(توجه داشته باشید که تمام اعداد بر اساس فرض مشخص شده‌اند و هزینه‌ها ممکن است بالاتر یا پایین‌تر باشد)
با اطلاعات ارائه شده، بازده خالص سرمایه اینگونه محاسبه می‌شود
ابتدا از ۳۶۰ میلیون تومان، ۳۰۰ میلیون (هزینه اولیه خانه) و سپس از ۶۰ میلیون تومان تمام خرج‌ها را کم می‌کنیم که ۱۶ میلیون و ۲۰۰ هزار تومان باقی می‌ماند.

۲. تعیین هزینه سرمایه گذاری

فرض کنید شما ۳۰۰ میلیون تومان هزینه خرید خانه در آن زمان از طریق وام مسکن با ۲۰ درصد سرمایه اولیه یا ۶۰ میلیون تومان خریداری کرده‌اید، بنابراین هزینه سرمایه گذاری شما در اینجا ۶۰ میلیون تومان خواهد بود.

۳. تقسیم سود خالص بر هزینه سرمایه گذاری ضرب در ۱۰۰ درصد

آخرین مرحله این است که بازده خالص سرمایه گذاری ۱۶ میلیون و دویست هزار تومانی خود را از مرحله ۱ بر هزینه سرمایه گذاری ۶۰ میلیون تومانی مرحله ۲ تقسیم کنید و اعشار را در ۱۰۰ درصد ضرب کنید تا ROI خود را در قالب درصد دریافت کنید.

نتیجه ۲۷ درصد خواهد بود.
روش ۲
یکی دیگر از روشهای موثر محاسبه ROI، روش زیر است:

ROI = (ارزش نهایی سرمایه گذاری – ارزش اولیه سرمایه گذاری) / هزینه سرمایه گذاری x ۱۰۰٪

سخن پایانی

محاسبه سود سرمایه گذاری فقط به فرمول های بالا محدود نمی‌شود و روش‌ها و ابزارهای زیادی وجود دارد. بسیاری از اپلیکیشن‌های سرمایه گذاری در بورس این امکان را برای شما فراهم می‌کنند، که سود خود را مشاهده کنید.

همانگونه که گفته شد، ابزارها و روش‌های زیادی برای سرمایه‌گذاری وجود دارد. نکته‌ای که نباید فراموش شود این است که سرمایه‌گذاری کاملا یک مهارت تخصصی است. سامانه مدیریت ثروت مانو، این امکان را فراهم کرده است که افراد با هر سطح از دانش مالی، بدون نیاز به صرف زمان بابت تحلیل اخبار و فاکتورهای اقتصادی، متناسب با درجه ریسک‌پذیری خود، بهترین گزینه‌های سرمایه‌گذاری را انتخاب کنید.