میزان اعتبار دهی Leverage

خدمات پشتیبانی :

اشتراک مطالب

همانطور که می دانید بازار فارکس( forex ) یکی از بزگترین بازار های مالی بوده که در آن انواع دارایی ها به صورت بین المللی معامله می شوند از این رو فعالیت در این بازار با ریسک بسیار بالا همراه می باشد . سرمایه گذران برای فعالیت در این بازار نیاز به اطلاعات بسیار بالا و رعایت نکات ایمنی جهت سرمایه گذاری هستند .

در اولین اقدام برای شروع فعالیت در این بازار مالی انتخاب یک بروکر ( broker ) به عنوان واسطه انجام معاملات بین کاربران و بازار فارکس می باشد . در واقع یکی از مهمترین تصمیم گیری های هر سرمایه گذار مربوط به انتخاب کارگزاری مناسب می باشد چرا که در صورت انتخاب اشتباه امکان از دست دادن سرمایه و تحمیل زیان به کاربر بالا می رود .

از جمله ویژگی هایی که در انتخاب یک کارگزاری باید به آن ها توجه داشت میزان اعتبار آن ، داشتن گواهی نامه های معتبر ، ارائه خدمات پشتیبانی بالا ، تنوع بالای دارایی های مورد معامله و . می باشد . در ادامه به ارائه مطالبی در رابطه با ویژگی های یک کارگزاری خوب و معرفی چند نمونه از کارگزاری های معتبر پرداخته شده است .

اهمیت انتخاب کارگزاری مناسب در فارکس

پس از اینکه سرمایه گذاران تصمیم به شروع فعالیت در بازار فارکس کردند در اولین اقدام خود لازم است یک بروکر یا کارگزاری مناسب انتخاب کرده تا آن ها را به بازار فارکس ( forex ) وصل کرده و از این طریق به انجام معاملات مختلف بپردازند . در واقع کارگزاری ها به عنوان یک واسطه بین بازار فارکس و سرمایه گذاران عمل کرده و با وصل کردن آنها به یکدیگر سبب شکل گرفتن معاملات مختلف در این بازار می شوند .

از این رو کارگزاری ها جایگاه مهمی در بازار فارکس داشته و انتخاب بروکر مناسب برای سرمایه گذاران از درجه اهمیت بسیار بالایی برخوردار می باشد . سرمایه گذاران در هنگام انتخاب کارگزاری مورد نظر خود باید دقت بسیار بالایی به خرج داده و با اختیاط و تحقیقات کامل بهترین کارگزاری را به عنوان واسطه بین خود و بازار فارکس برای انجام معاملات انتخاب کنند .

در صورتی که سرمایه گذار در هنگام انتخاب بروکر دقت کافی به خرج نداده و بدون در نظر گرفتن معیار های تعریف شده برای یک کارگزاری خوب اقدام به انتخاب کند امکان گزینش اشتباه و ریسک از دست دادن دارایی خود را تا حدود زیادی بالا می برد .

معیار های مورد نظر در انتخاب کارگزاری

انتخاب یک بروکر ( broker )مناسب به ویژه برای کاربران کشور هایی مانند ایران که به دلیل تحریم با محدودیت دریافت خدمات از اکثریت کارگزاری ها مواجه هستند بسیار مهم است . از این رو در ادامه مهمترین معیار ها برای انتخاب یک بروکر مناسب ذکر شده است :

امنیت و اعتبار :

مهمترین ویژگی برای یک کارگزاری میزان اعتبار و امنیت آن می باشد . تمامی کشور هایی که انجام معاملات فارکس در آنها مرسوم است به منظور حفظ امنیت سرمایه گزاران خود کارگزاری های مختلف را ملزم به رعایت پروتکل های تعیین شده و دریافت گواهی نامه از سوی سازمان های مربوطه کرده اند .

از این رو لازم است تا سرمایه گذاران در هنگام انتخاب بروکر ها دقت کنند که مجوز ها و اعتبار نامه های لازم برای فعالیت را داشته و از ثبت نام در کارگزاری های نامعتبر بپرهیزند . در واقع سرمایه گذاران با انجام این کار امنیت سرمایه و معاملات خود را تضمین می کنند زیرا با سرمایه گزاری در کارگزاری هایی که دارای اعتبار نامه های قانونی هستند علاوه بر اینکه سود معاملات را به طور مرتب دریافت می کنند اصل سرمایه آنها نیز در امنیت کامل قرار خواهد گرفت .

مقدار اسپرد و کارمزد دریافتی :

تمامی فعالان بازار فارکس برای انجام معاملات خود در کارگزاری ها ملزم به پرداخت مبلغی با عنوان اسپرد ( Spread ) به آنها می باشند که مقدار آن یا از اختلاف قیمت خرید و فروش جفت ارز ها و یا به صورت مبلغی ثابت و از پیش تایین شده مستقیما دریافت می شود .

همچنین تعدادی از کارگزاری ها علاوه بر اسپرد اقدام به دریافت مبلغ ثابتی با عنوان کارمزد می کنند که سبب تحمیل هزینه بالاتر برای سرمایه گذاران در هنگام انجام سرمایه گذاری می شود . از این رو لازم است تا سرمایه گذاران در هنگام انتخاب کارگزاری ها به مقدار اسپرد و کامزد دریافتی توسط آنها دقت کرده و بروکر با اسپرد کمتر را انتخاب کنند .

نحوه واریز و برداشت آسان :

از آنجایی که هدف از ایجاد بروکر ها آسان کردن معاملات در بازار های مالی می باشد ، هیچ دلیل وجود ندارد که در این کارگزاری ها از روش های سخت و پیچیده برای واریز و پرداخت وجوه معاملاتی استفاده شود . از این رو برای فعالیت در بازار فارکس بروکر هایی را انتخاب کنید که آسان ترین روش برای واریز و پرداخت وجوه معاملات را داشته باشند .

همچنین یکی دیگر از ویژگی هایی که می تواند به عنوان مزیت برای کارگزاری ها محسوب شود نداشتن کارمزد برای انجام تراکنش ها و وجود روش های پرداخت متنوع مانند پرداخت با بیت کوین و سایر ارز های دیجیتال ، پرداخت سوئیفت ، وب مانی ، پرفکت مانی و . می باشد .

پلتفرم مورد استفاده در بروکر :

اکثر فعالیت های انجام شده در بروکر ها توسط پلتفرم های مورد استفاده در آنها صورت می گیرد از این رو در هنگام انتخاب کارگزاری ها به پلتفرم های مورد استفاده در آن ها دقت کرده و کارگزاری هایی که از پلتفرم های با امکانات مناسب استفاده می کنند را انتخاب کنید . از جمله امکاناتی که پلتفرم ها می توانند ارائه دهند اخبار روزانه مربوط به بازار فارکس ، تحلیل های مربوط به روند بازار و . می باشد .

دارایی های مورد معامله :

از آنجایی که بازار فارکس بازار گسترده ای بوده و تعداد دارایی هایی که در آن مبادله می شود بسیار زیاد و متنوع می باشد هر چه تعداد دارایی های قابل مبادله و تنوع آنها در یک کارگزاری بیشتر باشد ، آن بروکر گزینه بهتری برای انتخاب می باشد . در نتیجه توصیه می شود تا سرمایه گذارن در هنگام انتخاب ، بروکر هایی که تعداد دارایی های بیشتری برای معامله پوشش می دهند را به عنوان واسطه خود با بازار فارکس انتخاب کنند .

خدمات پشتیبانی :

از آنجایی که بازار فارکس یک بازار آنلاین بوده و به صورت 24 ساعت فعالیت دارد ، در نتیجه امکان بروز مشکلات متفاوت در هنگام انجام معاملات در این بازار وجود دارد . از این رو ارائه خدمات پشتیبانی خوب و 24 ساعته توسط بروکر ها بسیار حائز اهمیت می باشد .

لازم است تا سرمایه گذاران در هنگام انتخاب بروکر ها به کیفیت خدمات دهی و پشتیبانی آنها بسیار دقت کنند ، زیرا در غیر این صورت ممکن است که در صورت بروز مشکل و عدم دریافت خدمات پشتیبانی مناسب از سوی کارگزاری مربوطه متحمل زیان های جبران ناپذیر شوند .

لوریج ( Leverage ) :

از آنجایی که کارگزاری ها برای ارائه خدمات لوریج نیازمند داشتن سیستم های معاملاتی بروز بوده تا در صورت هرگونه مشکلی در بازار از وارد آمدن خسارت به خود و معامله گرانش جلوگیری کند می توان گفت کارگزاری هایی که از اهرم های بالا استفاده می کنند دارای سیستم های معاملاتی بروز می باشند .

ارائه طرح های تشویقی :

از جمله ویژگی هایی که به عنوان مزیت برای کارگزاری ها محسوب می شود ارائه طرح های تشویقی مانند دوره های آموزشی ، سمینار ها و وبینار های آموزشی رایگان برای کاربران خود ، پیشنهاد های ویژه ، هدیه و جایزه ، تخفیف های ویژه و . می باشد .

بیشتر بخوانید: صفر تا صد ارز دیجیتال

معرفی تعدادی از شناخته شده ترین بروکر ها

پس از بررسی ویژگی های مورد نیاز برای تایید یک بروکر توسط سرمایه گذاران به منظور انتخاب آن به عنوان واسطه آنها با بازار فارکس ، در ادامه به ارائه چند نمونه کارگزاری شناخته شده و مقایسه آنها با توجه به ویژگی های ذکر شده پرداخته شده است :

بروکر آلپاری ( alpari ) :

1- این کارگزاری در سال 1998 توسط کشور روسیه تاسیس شده است .

2- دارای بیش از 2 میلیون عضو از 150 کشور جهان می باشد .

3- ارائه حساب های متنوع در بازار فارکس .

4- روش های واریز متنوع .

5- واریز و برداشت وجه آسان .

6- دارا بودن مجوز ها و رگولاری های متنوع و معتبر .

7- خدمات دهی به تمامی کشور ها به ویژه ایران .

8- پشتیبانی بسیار قوی

9- ارائه پنل کاربری ساده براری کاربران آن

بروکر فارکس تایم ( forex time ) :

1- این کارگزاری در سال 2011 در قبرس تاسیس شده است .

2- دارای حساب های تفکیک شده در بانک های معتبر بین المللی

3- واریز و برداشت آسان و سریع

4- دارای پلتفرم های بسیار متنوع و معتبر

5- میزان اعتبار دهی Leverage دارای اهرم قدرتمند

7- ارائه حساب های متنوع

8- پشتیبانی بسیار قوی

9- ارائه خدمات آموزشی مانند دوره های آموزشی ، سمینار ها و . رایگان به کاربران خود

10- دارای گواهی نامه های معتبر برای فعالیت

بروکر هات فارکس ( hotforex ) :

1- این کارگزاری در سال 2010 در جمهوری موریس تاسیس شد .

2- دارای اسپرد های پایین

3- تنوع بالای دارایی های مورد معامله در آن

4- دارای گواهی نامه های معتبر

5- اهرم های انعطاف پذیر و با سقف بالا

6- استفاده از پلتفرم های متنوع و معتبر

7- ارائه خدمات و دوره های آموزشی رایگان به کاربران خود

8- ارائه تحلیل و تفسیر روزانه بازار فارکس

9- پشتیبانی بسیار قوی مشتریان

10- ارائه خدمات به اکثریت کشور ها به ویژه ایران

برای دریافت اطلاعات بیشتر در مورد بهترین کارگزاری های فارکس در کانال تلگرام سرمایه گذاری عضو شوید ، همچنین کارشناسان مرکز مشاوره سرمایه گذاری دینا نیز آماده اند تا با ارائه خدمات مشاوره سرمایه گذاری تلفنی دینا به سوالات شما عزیزان پیرامون بهترین کارگزاری های فارکس پاسخ دهند .

در ادامه بخوانید: انواع ارز دیجیتال

سوالات متداول

1- ✔️ یک بروکر خوب دارای چه ویژگی می باشد ؟

✔️ کارگزاری های خوب دارای ویژگی هایی می باشند که در متن مقاله به آن ها اشاره شده است

2- ✔️ برترین کارگزاری های موجود در بازار فارکس کدامند ؟

✔️ تعدادی از کارگزاری ها در مقایسه با سایر بروکر ها شناخته شده تر هستند که در متن مقاله به آن ها اشاره شده است

3- ✔️ انتخاب یک بروکر مناسب تا چه میزان مهم است ؟

✔️ یکی از مهمترین انتخاب های سرمایه گذاران در بازار فارکس انتخاب بروکر مناسب است که در متن مقاله به دلایل آن اشاره شده است

میزان اعتبار دهی Leverage

در حالی که بخش قابل توجهی از معاملات بازار سهام همواره به صورت اعتباری انجام می شود، اما موضوعی که در این روزهای تالار شیشه ای بسیار جلب توجه می کند، افزایش درخواست معاملات اعتباری از سوی خریداران سهام است. خریدارانی که با تثبیت رونق بازار، به دنبال استفاده از فرصت رشد سریع قیمت ها آن هم با استفاده از اهرم بدهی رفته اند و حال پولی با هدفی سوداگرانه آن هم در بازه ای کوتاه مدت وارد بازار سرمایه شده است. برخی آمارهای غیررسمی نشان می دهند که میزان تخصیص اعتبارات به محدوده 3 هزار میلیارد تومان رسیده است؛ این در حالی است که قبل

برخی از خدمات سایت، از جمله مشاهده متن مطالب سال‌های گذشته روزنامه‌های عضو، تنها به مشترکان سایت ارایه می‌شود.
شما می‌توانید به یکی از روش‌های زیر مشترک شوید:

در سایت عضو شوید و هزینه اشتراک یک‌ساله سایت به مبلغ 700,000ريال را پرداخت کنید.
همزمان با برقراری دوره اشتراک بسته دانلود 100 مطلب از مجلات عضو و دسترسی نامحدود به مطالب روزنامه‌ها نیز برای شما فعال خواهد شد!
پرداخت از طریق درگاه بانکی معتبر با هریک از کارت‌های بانکی ایرانی انجام خواهد شد.
پرداخت با کارت‌های اعتباری بین‌المللی از طریق PayPal نیز برای کاربران خارج از کشور امکان‌پذیر است.

به کتابخانه دانشگاه یا محل کار خود پیشنهاد کنید تا اشتراک سازمانی این پایگاه را برای دسترسی همه کاربران به متن مطالب خریداری نمایند!

شاخص های سودآوری شرکتها

سرمایه‏گذاران و اعتباردهندگان مستمراً به ارزیابی توان کسب سود مدیران می‏پردازد. سرمایه‏گذاران به دنبال شرکتهایی می‏گردند که احتمال افزایش ارزش سهام آنها می‏رود. اعتباردهندگان نیز تمایل دارند به شرکتهای سودآوری وام دهند که آنها توان پرداخت بدهیهای خود را دارند. تصمیم‏های سرمایه‏گذاری و اعتباری اغلب شامل مقایسه شرکتها می‏باشد. اما مقایسه سود ویژه یک شرکت بزرگ با سود ویژه شرکت تازه‏کاری در همان صنعت چندان مفید نمی‏باشد. برای اینکه بتوانیم مقایسه‏های مربوطی بین شرکتهای متفاوت از نظر حجم، عملیات و سایر عملیات داشته باشیم از نرخ بازده دارائیها استفاده می‏کنیم.

حوزه‏های مختلف عملکرد

معیارهای اصلی عملکرد در حوزه‏های زیر قابل بررسی هستند: (1) مالی، (2) بازار، (3) محیط، (4) مردم، (5) عملیات و (6) عرضه کنندگان. بعضی‏ها دو بعد دیگر را نیز معرفی می‏کنند: (7) قابلیت سازگاری، (8) کیفیت محصول یا خدمات.

در حوزه مالی (که موضوع بحث این مقاله نیز می‏باشد)،‌ از دیدگاههای مختلف، شاخص‏های زیر را می‏توان بیان نمود.

• وفاداری سهامداران (مانند واکنش سهامدار)

شاخص‏های ارزش مالی و سودآوری

ارزش افزوده اقتصادی ( EVA )

ارزش افزوده بازار ( MVA )

بازده دارائیها ( ROA )

بازده حقوق صاحبان سهام ( ROE )

بازده سرمایه بکار رفته ( ROCE )

شاخص‏های قدرت مالی

دارائیها منهای دارائیهای نقدی

نسبت بدهی به حقوق صاحبان سهام

درآمدهای ایجاد شده از بخشهای مشتریان (مانند مشتریان جدید، جاری و بزرگ در مقابل مشتریان کوچک، صنعت و منطقه‏ای)

لیست درآمد مشتریان

سهم ریالی بازار

پتانسیل ریالی بازار

شاخص‏های کارایی و اثربخشی

نسبت درآمد به هزینه

سهم هر کارمند در ایجاد درآمد شرکت

سود و بازده دارائیها بعنوان سنجش سودآوری

تأکید عمده گزارشگری مالی پیشرفته بر شرایط اندازه‏گیری سود به عنوان یک شاخص عملکرد واحد انتفاعی می‏باشد. عملیات کارا در واحد تجاری، بر روند جاری و آتی پرداخت سود سهام به سهامداران تأثیر دارد. بنابراین کلیه دارندگان حقوق مالکیت و به ویژه دارندگان سهام عادی به وجود کارایی مطلوب مدیریت علاقمندند. از آنجا که سود ویژه شرکت بر میزان سود تقسیمی تأثیر دارد اغلب سهامداران روند سود شرکت را پیگیری می‏کنند.

یکی از تعبیرهایی که کارایی دارد، توانایی نسبی مدیریت در تحصیل حداکثر بازده با استفاده از منابع محدود، تحصیل بازده ثابت با بکار بردن حداقل منابع، ترکیب بهینه‏ای از منابع با هم که در نتیجه حداکثر بازده برای صاحبان واحد تجاری حاصل خواهد شد، می‏باشد.

کارایی واژه‏ای نسبی است که به صورت مقایسه با یک وضع ایده‏آل یا برخی ملاک‏های دیگر معنی‏دار می‏شود. همچنین به این بستگی دارد که آیا هدف شرکت در حداکثر نمودن سود است یا فراهم کردن بازده مناسب برای سرمایه‏گذاری. نرخ بازده دارائیها در هنگام مقایسه شرکتها برای ارزیابی اینکه مدیران آنها چگونه برای افرادی که تأمین مالی شرکت را برعهده داشته‏اند بازده کسب نموده‏اند استفاده می‏شود. با مرتبط ساختن سود ویژه با مجموع دارائیها معیار استانداردی بدست می‏آید که این معیار در تشریح سودآوری انواع شرکتها، سودمند میزان اعتبار دهی Leverage می‏باشد.

سود از جمله برترین شاخص‏های اندازه‏گیری فعالیتهای یک واحد اقتصادی است. دانشمندان و پژوهشگران رویکردهای متفاوت آن را در چارچوب یافته‏های علمی تشریح کرده، قوت و ضعف برداشتها را سنجیده و با تلاش، به دقت و توانائیهای آن افزوده‏اند.

گاهی چنین استدلال می‏شود که سود شرکت، آنگونه که حسابداران محاسبه می‏کنند، نمی‏تواند عامل تعیین کننده ارزش آن شرکت باشد. همانگونه که می‏دانیم با تغییر شیوه محاسبه موجودی کالا،‌ استهلاک و ثبت درآمد، به راحتی می‏توان میزان سود شرکت را تغییر داد. بنابراین مدیران می‏توانند از سود حسابداری برای گمراه کردن بازار استفاده کنند. حال این پرسش مطرح می‏شود که با توجه به اینکه سود شرکت به وسیلة حسابداران قابل دستکاری است و مقدار آن به میل و خواسته مدیران شرکت تغییر می‏یابد آیا سود شرکت می‏تواند ارزش اقتصادی داشته باشد؟

سرمایه‏گذاران، برای سود حسابداری به عنوان ابزار پیش‏بینی جایگاه خاصی درنظر دارند. بهای جاری هر واحد تجاری با جریان سود مورد انتظار پیوند خورده است و سرمایه‏گذار معمولاً برمبنای انتظاراتش از سود آتی، نسبت به نگهداری یا فروش سهام تصمیم می‏گیرد.

سود حسابداری به علت انعکاس وقایعی که باعث تغییر باورها درباره توانایی پرداخت آتی سود سهام می‏شود، جزو اطلاعات مربوط است. پیش‏بینی سود قسمتی از یک فرایند تحلیلی وسیع است که در آن توجه نهایی به پیش‏بینی و ارزیابی جریانات سود نقدی آتی می‏باشد. سودها یک منبع اطلاعاتی مهم درباره توانایی آتی پرداخت سود می‏باشند. در تحقیقات انجام شده، محققین دریافتند که نوسانات قیمت سهام،‌ ارتباط نزدیکی با تغییرات سود دارد. شواهد تجربی نشان می‏دهد که اطلاعات درمورد چشم‏انداز سود آتی شرکت، برای سرمایه‏گذاران از اهمیت بالایی برخوردار می‏باشد. مطالعات نشان می‏دهد یکی از منابع مهم و معتبر اطلاعاتی درباره سود آتی، پیش‏بینی‏هایی است که توسط مقامات رسمی شرکتها ارائه می‏شود.

تفاوت اصلی بین مفهوم سود عملیاتی جاری و سود جامع، در هدف از پیش تعیین شده برای گزارش سود خالص می‏باشد. سود خالص حاصل از عملیات جاری، بر عملکرد جاری و کارایی شرکت و استفاده از این ارقام برای پیش‏بینی کردن عملکرد آتی و قدرت سوددهی تأکید می‏کند، در حالی که طرفداران مفهوم سود جامع، ادعا می‏نمایند که کارایی عملیاتی و پیش‏بینی عملکرد آتی وقتی ممکن است که براساس تجربه تاریخی کامل شرکت در طی چند سال باشد.

نتایج تحقیقات انجام شده توسط دکتر محمدعلی آقایی و غلامرضا کردستانی حاکی از این است که مشاهدات گذشته سود و جریان نقدی، با هم برای پیش‏بینی جریان نقدی اکثر شرکتهای میزان اعتبار دهی Leverage مورد مطالعه مفید نیستند. البته افزودن سود به عنوان متغیر توضیحی به مدل پیش‏بینی جریان نقدی، باعث می‏شود به پیش‏بینی‏های بهتری دست یابیم. بنابراین سود برای پیش‏بینی جریان نقدی دارای محتوای اطلاعاتی اضافی است.

بازده دارایی ( ROA ) به عنوان نسبت سود خالص بعد از مالیات به مجموع دارائیهای اندازه‏گیری ‏شده،‌ تعریف می‏گردد. در مقابل بازده سرمایه‏گذاری ( ROI ) به عنوان نسبت سود خالص پس از کسر مالیات بر مجموع بدهیهای بلندمدت، حقوق اقلیت، سهام ممتاز و سهام عادی درنظر گرفته می‏شود. البته این دو اصطلاح در برخی موارد به عنوان یک مفهوم بکار می‏روند.

نرخ بازده دارایی، رابطه بین حجم دارائیهای شرکت و سود را تعیین می‏کند. اگر یک شرکتی بر سرمایه‏گذاریهای خود بیفزاید (البته برحسب کل دارائیها) ولی نتواند به تناسب، مقدار سود پس از کسر مالیات خود را افزایش دهد، نرخ بازده کاهش می‏یابد. بنابراین افزایش حجم سرمایه‏گذاری شرکت، به خودی خود باعث بهبود وضع مالی سهامداران نمی‏شود

اعتباردهندگان و مالکان از بازده دارائیها می‏توانند در موارد زیر استفاده نمایند:

1- ارزیابی توانایی شرکت در تحصیل نرخ مناسبی از بازدهی - اعتبار دهندگان و مالکان می‏توانند نرخ بازده دارایی یک شرکت را با سایر شرکتها یا متوسط صنعت مقایسه نمایند. نرخ بازده دارایی اطلاعاتی را درباره سلامتی مالی شرکت فراهم می‏نماید.

2- جمع‏آوری اطلاعاتی درباره اثربخشی مدیریت - نرخ بازده دارایی تحت یک دوره زمانی در تعیین اینکه آیا یک واحد اقتصادی دارای مدیر لایقی است، کمک می‏کند.

3- طرح سودهای آینده - عرضه کنندگان بالقوه سرمایه شرکت، سرمایه‏گذاری حال و آینده و بازده مورد انتظار از آن را مورد ارزیابی قرار می‏دهند.

اما بازده دارایی بیشتر از اندازه‏گیری عملکرد شرکت می‏تواند مورد استفاده قرار گیرد. مدیران می‏توانند از این نرخ در سطوح مختلف جهت کمک در تصمیم‏گیریهایشان جهت حداکثر کردن سود و ارزش افزوده به شرکت استفاده کنند. مدیران از این نرخ در موارد زیر استفاده می‏نمایند:

1- اندازه‏گیری عملکرد هر بخش مجزا از شرکت وقتی که هر بخش به عنوان یک مرکز سرمایه‏گذاری رفتار می‏شود - در یک مرکز سرمایه‏گذاری، هر مدیری هم سود و هم سرمایه‏گذاریها را کنترل می‏کند. نرخ بازده دارایی ابزار بنیادی جهت ارزیابی هم سودآوری و هم عملکرد می‏باشد.

2- ارزیابی پیشنهادهای مخارج سرمایه - بودجه‏بندی سرمایه‏ای طرح‏ریزی بلندمدتی است برای مواردی همچون احیا (تجدید)، جایگذاری یا توسعه تسهیلات.

3- کمک در پایه‏گذاری اهداف مدیریت - بودجه‏بندی، طرحهای مدیریت را کمی می‏کند. اثربخش‏ترین نگرشها به هدف‏گذاری، از فرایند بودجه‏ای استفاده می‏کند که هر مدیری در ایجاد آن اهداف و استانداردها و در برقرار کردن بودجه‏های عملیاتی که با این اهداف و استانداردها مواجه می‏شوند سهیم است. آغاز و پایان هر فرایند بودجه‏بندی با هدف ROA می‏باشد.

شاید بهترین دلیل برای عمومی بودن ROA سادگی آن است. این نرخ به تنهایی یا در ترکیب با سایر اندازه‏گیریها، معمولی‏ترین شاخص مورد استفاده مدیریت عملکرد سودآوری شرکت می‏باشد. همچنین ابزار جامعی است که فعالیتهایی با ابعاد و ماهیتهای مختلف را اندازه‏گیری می‏کند و به ما اجازه می‏دهد که آنها را با روش استاندارد مقایسه کنیم. به عبارت دیگر با ROA ما می‏توانیم سیب و پرتقال را حداقل در سودآوری مقایسه کنیم. ROA ایرادات و مزایای مربوط به خود را دارد. گاهی اوقات اگر بطور کامل درک نشود، استفاده نمودن آن دشوار است.

روشهای مختلف محاسبه ROA

استاندارد و ارزیابی عمومی سودآوری برمبنای بازده سرمایه‏گذاری ( ROI ) به عنوان سود خالص بعد از مالیات ( EAT ) تقسیم بر کل سرمایه‏گذاری محاسبه می‏گردد.

چه سرمایه‏گذاری می‏بایست درمخرج کسردرج گردد؟ آن می‏تواندحقوق صاحبان سهام، بدهی و کلیه وجوه فراهم شده،‌ کل دارائیها یا تنها دارائیهای مشهود باشد. بدون توجه به اینکه سرمایه‏گذاری چطور تعریف شود، ROI مختلفی محاسبه می‏شود. اولین و عادی‏ترین تعریف از سرمایه‏گذاری، کل دارائیهای مورد استفاده در ایجاد سودآوری می‏باشد. لذا از ROI به ROA می‏رسیم، به معنی بازده دارائیها یا بطور دقیق بازده کل دارائیها.

این نرخ بیان می‏کند که دارائیهای شرکت چطور بطور کارا درایجاد سود استفاده شده‏اند.

بعضی کتابها پیشنهاد به محاسبه بازده سرمایه‏گذاری یا بازده کل دارائیها با استفاده از میانگین سرمایه‏گذاریها، به کمک مانده اول و پایان سال می‏کنند. به این دلیل که سود گزارش شده، در طول کل دوازده ماه ایجاد شده است و اشتباه خواهد بود که فرض کنیم از همان مبلغ دارائیهای گزارش شده در پایان دوره استفاده شده ‏است. در صورتی که می‏دانیم تولید و فروش شرکت در طول سال می‏باشد. میانگین بازده دارائیها به شرح زیر محاسبه می‏شود:

اطلاعات بیشتری را می‏توان با تجزیه نمودن این نسبت به حاشیه سود و گردش دارائیها در یک نگرش دوپانت تحصیل نمود. بخش اول حاشیه سود خالص است و شاخصی برای درک چگونگی کنترل هزینه‏ها می‏باشد. بخش دوم گردش دارائیهاست که توانایی شرکت را در تولید و بازاریابی سطح فروش نشان می‏دهد.

گردش‏کل دارائیها×حاشیه سودخالص = ROTA

معمولی‏ترین تغییر شکل در ROA خارج کردن دارائیهای نامشهود و غیرمولد از کل دارائیها می‏باشد. شایان ذکر است که دارائیهای نامشهود شامل سرقفلی، هزینه‏های اولیه، اختراعات، حق‏التألیف و سایر حقوقی است که تحت یک دوره بلندمدت مستهلک می‏گردند. این در حالی است که دارائیهای غیرمولد مشتمل بر موجودیهای اضافی و طرحهای سرمایه‏ای غیراستفاده می‏باشند. جدا کردن آن بخش از موجودیها که مازاد می‏باشند و مبالغی از دارائیهای ثابت که استفاده نمی‏شوند، برای یک تحلیل‏گر داخلی امکان دارد. یک تحلیل‏گر خارجی با استفاده از ترازنامه و سایر صورتهای مالی نمی‏تواند این اقلام را مشخص نماید. بنابراین تنها اصلاحی که معمول می‏باشد، این است که درمخرج کسر دارائیهای مشهود ( TTA ) درنظر گرفته شود. این نسبت به عنوان بازده دارائیهای مشهود شناخته می‏شود.

یک تغییر دیگری که برای صورت کسر پیشنهاد می‏گردد،‌ استفاده از سود قبل از مالیات بجای سود بعد از مالیات می‏باشد. چرا که مالیات اغلب تحت تأثیر وضعیتهای ویژه‏ای همچون زیانهای انتقالی، مالیاتهای تشویقی ومالیاتهای انتقالی قرار می‏گیرد. هنگام مقایسه شرکتها، اختلاف در نرخ مالیاتی، سود بعد از مالیات را تغییر شکل می‏دهد. در صورت استفاده از سود قبل ازمالیات، که همیشه در صورتهای مالی ارائه می‏شود می‏توان ازاین تغییرشکل پرهیزنمود. این همان شکل استفاده شده بوسیلة مؤسسه رابرت موریس در مطالعه صورتهای مالی آنها می‏باشد. این نرخ به شکل زیر محاسبه می‏شود:

نحوة دیگر محاسبه ROA اضافه نمودن هزینه بهره ( I ) به صورت کسر می‏باشد. در این حالت ROA بازده کل وجوه فراهم شده ( ROTFP ) نامیده می‏شود که می‏تواند با سود قبل از مالیات و یا سود بعد از مالیات بیان گردد:

ROTFPb= (EBT+ I) / TA = EBIT / TA

ROTFPa = [(EAT + I ( - t)] / TA

هدف از این شکل از بازده دارائیها شناسایی وجوه استفاده شده جهت تحصیل دارائیهای شرکت است که هم از وجوه استقراض و هم از حقوق صاحبان سهـام نشـأت می‏گیرد. لذا آن بخش از سود عملیاتی که مربوط به وام دهندگان (از طریق هزینه بهره) است در جهت رسیدن به سود خالص کسر گردیده است، می‏بایست برگشت داده شود.

اصلاح دیگری که در تطابق وجوه مورد استفاده با سود ایجادشده می‏توان ایجاد کرد، خارج کردن وجوه حاصل از بدهیهای جاری است که جهت تأمین دارائیهای مولد بکارنمی‏روند. اما جزء سرمایه درگردش هستند. سرمایه‏گذاری درمخرج کسرجمع بدهی‏های بلندمدت ( LTD ) و حقوق صاحبان سهام ( E ) می‏باشد. این نسبت به عنوان بازده وجوه دائمی ROPF نامیده می‏شود. در این حالت نیز این نسبت می‏تواند با سود قبل از مالیات و یا بعد از مالیات محاسبه گردد:

ROPFb = EBIT / (LTD + E )

ROPFa= [(EAT + I ( - t)]/(LTD + E )

به این نکته توجه شود که در محاسبه نرخ بازده وجوه دائمی می‏بایست از همه انواع بدهی استفاده نمود. اما از بدهی‏هایی که واقعاً منبع استقراض نمی‏باشند (مثل ذخایر یا مالیات بردرآمد انتقالی) باید صرفنظر کرد. چون آنها ادعایی از طرف اشخاص خارج از شرکت را ندارند و ممکن است هرگز پرداختی صورت نگیرد. در فرمول فوق، سهام ممتاز، سهم اقلیت و سهام شرکت فرعی جزئی از وجوه فراهم شده شرکت برای یک دورة زمانی مشخص می‏باشند.

نرخ مطلوب بازده دارائیها

در حقیقت نمی‏توان نرخ مطلوب بازده دارائیها را مشخص نمود. زیرا این نرخ از صنعتی به صنعت دیگر تفاوت دارد. مثلاً، نرخ بازده دارائیها در شرکتهای با تکنولوژی بالا بسیار بیشتر از خواربارفروشیها و یا تولید کنندگان کالاهای مصرفی است. گروه برنامه‏ریزی سود ( PPG ) ، سودآوری را در بیش از شصت زمینه تجاری مختلف بررسی نمود. همچنین این گروه بیش از شش هزار صورت مالی سالانه را مورد بررسی قرار داد. این تحلیل‏ها سه نقطه بحرانی را برای ROA پیشنهاد می‏کند: ( ROA در این تحقیق این گروه به وسیله تقسیم سود قبل از مالیات بر کل دارائیها محاسبه شده است.)

حداقل - اگر ROA پایین‏تر از 5% باشد، بقاء کل شرکت زیر سؤال می‏رود.

هدف - ROA بین 8% تا 10% به این معنی است که شرکت سود مناسبی را ایجاد می‏کند و قادر به سرمایه‏گذاری درتکنولوژی جدید ودرادامه آن بهبود وسایل و تجهیزات و توسعه مراکز فروش می‏باشد.

عملکرد بالا - وقتی که ROA از مرز 20% بگذرد، این شرکت بعنوان یک واحد اقتصادی نمونه معرفی می‏شود.

وام دهی کریپتو (Crypto Lending) چیست؟

احتمالاً درخصوص وام دهی کریپتو چیزهایی شنیده اید ، این روند فرصتی را برای سرمایه گذاران بزرگ و کوچک فراهم می کند و اکوسیستم مالی غیرمتمرکز اتریوم (Ethereum) را تقویت کرده و ارزش ثابت آن را به بیش از ۱ میلیارد دلار رسانده است.

در اساس وام دهی کریپتو یک مفهوم نسبتاً ساده وجود دارد: وام گیرندگان قادر به استفاده از دارایی های کریپتوی خود به عنوان وثیقه برای به دست آوردن وام فیات یا استیبل کوین هستند ، در حالی که وام دهندگان دارایی مورد نیاز وام را با نرخ بهره توافقی ارائه می دهند. این امر همچنین می تواند در حالت معکوس اتفاق بیفتد ، به طوری که وام گیرندگان از فیات یا استیبل کوین به عنوان وثیقه برای قرض گرفتن دارایی های کریپتو استفاده می کنند.

به احتمال زیاد متوجه این موضوع خواهید شد که در این روند هیچ چیز جدیدی وجود ندارد ، صرفاً وام های وثیقه ای هستند ، اما اعتبار و وام دهی ، نخستین خدمات مالی قدرتمندی هستند که طیف گسترده ای از برنامه ها و مزایا را برای مشاغل ، موسسات ، معامله گران و کاربران فراهم می کنند. علاوه بر این ، در فضای رو به رشد امور مالی غیرمتمرکز یا دیفای (DEFI) ، این خدمات برای دسترسی به وام های بدون مجوز ، باز و ترکیب پذیر قابل استفاده شده است. این امر منجر به موارد استفاده جدیدی مانند بهینه سازی نرخ ها در پلتفرم ها و “وام های بدون وثیقه” می شود که کاربر می تواند از تراکنش های اتمی (atomic transactions) برای وام گرفتن از نقدینگی کامل یک پلتفرم استفاده کند ، تا زمانی که وام را با همان تراکنش بازپرداخت کند.

وام دهی در بازارها چقدر اهمیت دارند؟

به طور کلی ، بازارهای اعتباری و وام دهی ، با تخصیص مجدد وام از موارد استفاده غیر فوری به موارد فوری ، میزان بهره وری پول را افزایش می دهند. این امر باعث می شود کاربرد و سودمندی آن پول برای همه طرفین افزایش یابد و وام گیرندگان به سرمایه های موجود و وام دهندگان به سود دسترسی پیدا کنند.

این یک فرصت گسترده برای بازارهای کریپتو و کاربران آن است که قبل از این و به طور سنتی دو روش برای استفاده از سرمایه خود داشتند : هودل (hodl) یا ترید (trade) . به ویژه برای هودلر ها (hodler) ، کریپتوکارنسی تنها یک عملکرد داشته است که ماندن در کیف پول هایشان بوده است. در حالی که ممکن است برخی بگویند که محدود کردن عرضه در بازار مفید خواهد بود ، اکثرا با این موضوع موافقند که این یک روش استفاده بهره ورانه از دارایی سرمایه ای یا بلند مدت (capital asset) نیست.

با ظهور وام دهی دارایی های کریپتو ، سودمندی این دارایی ها به میزان قابل توجهی افزایش یافته است. سرمایه گذاری استاتیک سابق اکنون می تواند بازده منفعل برای وام دهندگان ایجاد کند ، و وام گیرندگان می توانند بدون نیاز به یک رویداد فروش مشمول مالیات ، دارایی فیات را دریافت کنند یا دارایی های کریپتو را برای معامله ، آربیتراژ یا بازارگردانی (market making) به دست آورند. این موارد پیشرفت های چشمگیری برای هودلرهای شخصی و سرمایه گذاران نهادی محسوب می شوند.

علاوه بر پیشرفت های کاربردپذیری ، یکی دیگر از معدود مواردی که کریپتو فراهم کرده این است که در مقایسه بازده وام با حساب های پس انداز بهره ، یک آنالوگ مستقیم را برای سیستم مالی فراهم می کند. در زمان نگارش مقاله ، بیشتر پلتفرم های وام دهی کریپتو نرخ بهره حدود ۸ درصدی را برای وام دهی استیبل کوین ها ارائه می دهند. در مقابل ، بیشتر حساب های پس انداز در ایالات متحده بازدهی کمتر از یک درصدی به دلار را ارائه می دهند.

در حالی که این یک پیشرفت بزرگ برای اکوسیستم کریپتو محسوب می شود ، اما همه مزایای وام دهی اعتباری کنونی را ارائه نمی دهد ، تمام وام های کریپتو با وثیقه بیش از حد ارائه شده اند. این بدان معنی است که شما برای دریافت وام باید از قبل سرمایه در اختیار داشته باشید ، بازار وام دهی کریپتو برای همه سرمایه گذاران مناسب و کاربردی نیست. این میزان اعتبار دهی Leverage میزان اعتبار دهی Leverage امر بسیار ناامیدکننده است زیرا بسیاری از مردم جهان که به اصطلاح (unbanked) یا بدون حساب بانکی و خدمات مالی هستند به دسترسی بیشتر به این خدمات نیاز دارند.

انواع پلتفرم های وام دهی : متمرکز (Centralized) و غیر تمرکز (decentralized)

از سال ۲۰۱۸ ، تعدادی پلتفرم وام دهی در صنعت کریپتو ظاهر شدند که به طور کلی به پلتفرم های متمرکز و غیرمتمرکز تقسیم می شوند. این تقسیم بر این اساس ایجاد می شود که چه کسی یا چه چیزی روند وام دهی و دریافت وام را کنترل می کند ، یک شرکت یا یک پروتکل.

پلتفرم های وام دهی متمرکز دارای عملکردی شبیه به شرکت های سنتی فناوری که با کریپتوکارنسی کار می کنند هستند ، آنها از فرآیندهای شناخت مشتری پیروی می کنند ، دارای سیستم نگهداری برای محافظت از دارایی های شما هستند و می توانند مشارکت تجاری سنتی با موسسات را شکل دهند مانند مذاکره در خصوص توافق نامه های خاص وام. این پلتفرم ها نرخ بهره تعیین شده توسط شرکت را ارائه می دهند، که برای دارایی های کریپتو مانند اتر (ETH) و بیت کوین (BTC) اغلب بازده بالاتری را نسبت به سایر همتایان غیرمتمرکز خود برای وام دهندگان فراهم می کنند.

پلتفرم های وام دهی غیر متمرکز ، از جمله پروژه هایی مانند (Compound) ، (Maker) و (dYdX) ، به عنوان پروتکل هایی عمل می کنند که در هر زمان و بدون پروسه شناخت مشتری (KYC) یا کاستدی توسط افراد قابل دسترسی است. به استثنای (Maker) ، که سیستم نظارتی غیر متمرکز آن نرخ بهره را تعیین می کند ، پلتفرم های غیرمتمرکز دارای نرخ بهره متغیر هستند که بر اساس عرضه و تقاضای دارایی بر روی پلتفرم تعیین می شود. این امر ممکن است بسته به عملکرد نرخ بهره ، در بعضی مواقع منجر به نوسان زیاد نرخ بهره شود ، نرخ بهره (dYdX) برای وام دهندگان در بعضی مواقع بیش از ۳۰ درصد میزان اعتبار دهی Leverage می باشد.

خطرات وام دهی کریپتو چیست؟

در حالی که وام دهی کریپتو اغلب با حساب پس انداز سنتی یا حساب های بهره مقایسه می شود ، درک این موضوع که این پلتفرم ها بسیار جدیدتر و دارای ریسک بیشتری نسبت به بانکهای سنتی به شدت قانونگذاری شده هستند ، مهم است. هیچکدام از این ها ، از جمله موارد متمرکز ، مؤسسات بیمه شده دولتی نیستند ، اگرچه دیفای (DeFi) از طریق (Nexus Mutual) و (Opyn) اقداماتی در زمینه بیمه انجام داده است اما باید به این نکته توجه کرد که ما با فناوری های جدید سر و کار داریم.

وام گیرندگان ریسک تأمین نقدینگی را در صورت سقوط ارزش وثیقه شان به کمتر از مقدار لازم می پذیرند ، تا اطمینان حاصل کنند وام دهندگان ریسکی را متحمل نمی شوند. این بدان معنی است که وام گیرندگان باید از اینکه نرخ وثیقه شان در محدوده امن باقی بماند اطمینان حاصل کنند. تا کنون ثابت شده است که سیستم های نقدینگی پایدار بوده و وام دهندگان سرمایه خود را از دست نداده اند ، اما این موضوع همیشه قطعی نخواهد بود و تضمین نمی شود.

در فضای غیرمتمرکز و در خصوص قراردادهای هوشمند نیز ریسک فناوری وجود دارد. از آنجا که کد رایانه ای به شکل قراردادهای هوشمند ، جریان سرمایه در درون سیستم را کنترل می کند ، از نظر تئوری امکان پذیر است که یک هکر از طریق باگ یا سوء استفاده به این پلتفرم حمله کند.

علاوه بر این ، گزینه های غیر متمرکز گاهی اوقات با مشکل نقدینگی کم روبرو هستند ، به گونه ای که اگر مقدار زیادی سرمایه در داخل یا خارج از سیستم در حرکت باشد ، نرخ ها می توانند به شدت تغییر کنند. به طور کلی ، توابع نرخ بهره برای تحریک تعادل نسبتاً پایدار ایجاد شده اند ، اما گاهی بی ثباتی نیز در این روند اتفاق می افتد.

در نهایت ، خطرات مالیاتی و قانونگذاری در استفاده از این پلتفرم ها وجود دارد ، به خصوص به این دلیل که یکی از موارد عمده استفاده از وام دهی جهت اجتناب از رویداد های مالیاتی است. به طور کلی ، بسیاری از دولت ها قوانین و راهنمایی شفافی در مورد ماهیت بسیاری از این دارایی ها از جمله استیبل کوین ها ارائه نداده اند. این امر باعث می شود افراد از پیامدهای دقیق مالیاتی فعالیت های وام دهی کریپتو آگاهی میزان اعتبار دهی Leverage نداشته باشند و عموما به کاربران توصیه می شود با یک مشاور مالیاتی در این زمینه مشورت کنند. علاوه بر این ، بسیاری از پلتفرم های غیر متمرکز بدون مجوز و بدون فرآیند شناخت مشتری (KYC) کار می کنند ، به این معنی که آینده قانونگذاری آنها غیرقابل پیش بینی است.

موارد استفاده از وام دهی کریپتو ، از مبتدی تا حرفه ای

شاید بهترین راه برای درک نحوه کار این پلتفرم ها و بازارها ، اجرای روش های میزان اعتبار دهی Leverage مختلفی باشد که کاربران می توانند در آنها مشارکت کنند ، از ابتدایی ترین روش به پیشرفته ترین.

پلتفرم منحصر بفرد ، وام دهی دارایی منحصر بفرد

این یک از اساسی ترین و متداول ترین موارد استفاده بازارهای وام دهی کریپتو است: وام دهی. بررسی نرخ پلتفرم ها با استفاده از مواردی مانند ابزار بررسی نرخ بهره (CoinMarketCap) برای یافتن بهترین بازده دارایی که می خواهید وام دهید ، مفید است. به طور کلی ، پلتفرم های غیرمتمرکز شاهد نرخ بهره بالا برای استیبل کوین (۷٪ -۱۵٪) و نرخ بهره پایین تر برای دارایی های کریپتو مانند اتریوم (ETH) و بیت کوین (BTC) به میزان (۰٪ -۱٪) هستند ، در حالی که پلتفرم های متمرکز نرخ های مطلوب تری را برای این دارایی های کریپتو به میزان (۲%–۶%) ارائه می دهند.

نقدینگی با استفاده از دلار معاف از مالیات

برای هودلرهای کریپتو ، ممکن است ثروت قابل توجهی در سبد سهام آنها وجود داشته باشد ، اما فروش این سرمایه کریپتو در هنگام نیاز به پول نقد ، یک رویداد مالیاتی را به دنبال دارد. در حالی که این یک توصیه مالیاتی نیست و برای نیازهای خاص خود در این باره باید با یک مشاور مالیاتی مشورت کنید ، استفاده از دارایی کریپتو به عنوان وثیقه برای دریافت وام با پشتیبانی دلار می تواند یک روش عالی برای هودلر ها جهت به دست آوردن نقدینگی برای تأمین هزینه ها باشد ، ضمن اینکه خطر از دست رفتن سرمایه گذاری وجود ندارد و نیازی به پرداخت مالیات بر سود نمی باشد.

آربیتراژ (arbitrage) نرخ بهره

یک بار دیگر با نگاهی به (CoinMarketCap) ، می توانیم فرصت هایی را برای آربیتراژ نرخ بهره مشاهده کنیم ، که در آن شما دارایی را از یک پلتفرم وام می گیرید و آن را به دیگری وام می دهید. به عنوان مثال ، در زمان نگارش مقاله ، می توانید اتریوم (ETH) را با نرخ متغیر ۰٫۵۵ درصد در (Aave) وام بگیرید و با نرخ ۶٫۰ درصد در (Crypto.com) وام بدهید و به سود سالانه ۵٫۴۵ درصد اتریوم (ETH) دست یابید. با این وجود ، این روند خطرات زیادی به همراه دارد ، زیرا تغییر نرخ متغیر (Aave) همراه با بازار و (Crypto.com) می تواند نرخ آن را تغییر داده و احتمالا موجب از دست رفتن سودتان شود.

گزینه جالب دیگر توسط (CoinLoan) فراهم شده است ، یکی از تنها پلتفرم های موجود که به شما امکان می دهد شرایط وام دهی / دریافت وام خود مانند نوع دارایی ، مدت و نرخ بهره را تعیین کنید. (CoinLoan) همچنین امکان دریافت وام کریپتو کریپتو (crypto–crypto) را فراهم می کند ، که قابلیت های بیشتری را برای وام کریپتو استیبل کوین (crypto–stablecoin) که توسط سایر پلتفرم های متمرکز ارائه شده ایجاد می کند. این سفارشی سازی بیشتر می تواند راهی عالی برای اطمینان از عملکرد بهتر نرخ بهره شما باشد ، هرچند که (CoinLoan) همچنین یک حساب بهره ارائه می دهد که یک تجربه کاربری ساده و بدون دردسر را برای سود حداکثر ۱۰٫۵ درصدی از طریق دارایی های شما فراهم می کند. همچنین دارایی های شما را در کاستدی های تأیید شده ، بیمه شده و تصویب شده توسط (SEC) ذخیره می کند و سیستم نقدینگی خاص خود را برای اطمینان از محافظت از طرفین دارد.

معاملات مارجین (Margin) / اهرم (leverage)

ظهور وام دهی کریپتو همچنین موجب سهولت دسترسی به اهرم ها شده است ، بدون اینکه مجبور باشید از طریق اکسچنج غیر متمرکز اقدام کنید. کاربر می تواند با دریافت وام ، خرید وثیقه اضافی و افزایش مداوم مقدار وام خود تا رسیدن به حد مجاز ، اهرم خود را به دست آورد. این به عنوان یک سرمایه گذاری “خرید” در مورد وثیقه ای که انتخاب کرده اید عمل می کند. به عنوان مثال ، اگر از اتریوم (ETH) به عنوان وثیقه استفاده کنید و استیبل کوین پگ شده به دلار خود را برای اتریوم (ETH) بیشتری بفروشید ، و قیمت اتر (ETH) افزایش یابد ، فقط باید مبلغ اصلی دلار را بازپرداخت کنید ، حتی اگر ارزش اتر (ETH) افزایش یافته باشد. این امر به شما امکان می دهد سود اضافی به دست آورید. پلتفرم هایی مانند (dYdX) این روند را ساده می کنند و آن را مستقیماً در رابط کاربری خود ایجاد می کنند که به شما امکان می دهد تا ۵ اهرم اقدام به خرید یا فروش کنید. بدیهی است که این یک استراتژی با ریسک بالاتر است و اگر قیمت اتر (ETH) در مسیر اشتباهی حرکت کند و کاهش یابد ، ممکن است وثیقه شما برای محافظت از وام دهندگان لیکویید شود.

وام های بدون وثیقه یا سریع (Flash loans)

وام های بدون وثیقه که اخیراً در هک پروژه دیفای (bZx) استفاده شده اند، مورد توجه بسیاری قرار گرفته اند. وام سریع یک نوآوری مالی است که فقط از میزان اعتبار دهی Leverage طریق دارایی های مالی غیرمتمرکز امکان پذیر است و دارای موارد استفاده جالبی است. با وام بدون وثیقه ، کاربر می تواند به میزان زیادی نقدینگی رایگان از پروتکل وام قرض بگیرد ، از آن وام برای اجرای سایر عملیات استفاده کند و سپس در پایان تراکنش کامل وام را بازپرداخت کند. اگر وام گیرنده نتواند مبلغ کامل را بازپرداخت کند ، هیچ یک از تراکنش ها انجام نمی شود. این امر توسط مالک پایگاه داده اتمی اجرا شده است ، که در آن یک عملیات ناموفق در میان یک سری عملیات باعث می شود که کل عملیات انجام نشود. وام های سریع را می توان برای فرصت های آربیتراژ یا انتقال وثیقه به پلتفرمی مانند (Maker) یا (Compound) استفاده کرد. برای اجرای وام بدون وثیقه به دانش فنی و توانایی لازم برای انجام تراکنش های اتمی نیاز است.

برای افراد حرفه ای تر نیز ، این فرصت وجود دارد که در اکوسیستم دیفای (DeFi) به عنوان یک مدیر تصفیه (liquidator) عمل کنند. این افراد ربات هایی را اجرا می کنند که وام هایی که به کمتر از نرخ وثیقه کاهش یافته اند ، شناسایی کرده و آن وثیقه را برای پرداخت به وام دهنده لیکویید می کنند و برای خدمات خود هزینه ای را دریافت می کنند. این یک عرصه بسیار رقابتی است ، اما سود قابل توجهی دارد.

آینده وام دهی کریپتو چگونه خواهد بود؟

در حالی که نقدینگی به دلیل فرصت محدود به عنوان آخرین گزینه در نظر گرفته می شود ، شناخت نقدینگی بخش مهمی از اکوسیستم وام دهی کریپتو است و برای کارایی سیستم نیز بسیار مهم است. کریپتو به دلیل سهولت در فروش و نقدینگی ، به عنوان یک وثیقه خارق العاده عمل می کند. در مقایسه با وام ، که در آن بازستانی وام (Foreclosure) و نقدینگی یک فرایند بسیار طولانی است ، نقدینگی کریپتو فقط چند ثانیه طول می کشد. با پیشرفت صنعت کریپتو ، اکوسیستم وام دهی نقشی حیاتی در روند موفقیت آن ایفا می کند.

با این حال ، در کوتاه مدت این اکوسیستم فرصت های منحصر به فردی برای مشارکت کنندگان در صنعت کریپتو جهت کسب سود ، کسب نقدینگی و افزایش بهره وری دارایی هایشان ارائه می دهد.

تفاوت لوریج، مارجین و ریسک

معمولاً افراد تازه وارد درک درستی از لوریج (Leverage)، مارجین (Margin) و ریسک ندارند. در این مقاله می‌خواهیم این سه اصطلاح مهم بازار فارکس را بررسی کنیم و با مثال‌های ساده توضیح دهیم.

با اهرم ۱ به ۱۰۰ می توان با ۱ هزار دلار وارد معامله ای به حجم ۱۰۰ هزار دلار شد.

اهرم، لوریج یا Leverage

فرض کنید می‌خواهید خانه‌ای را خریداری کنید. شما بخشی از پول خانه را آماده کرده‌اید و می‌خواهید باقیمانده قیمت خانه را هم بانک پرداخت کند. به طور مثال قیمت خانه ۱۰۰ دلار است و شما تنها ۱۰ دلار دارید. بانک به شما ۹۰ دلار قرض می‌دهد. این ۹۰ دلار همان اعتبار است. در واقع شما تنها با ۱۰ دلار صاحب یک خانه ۱۰۰ دلاری می‌شوید. اگر این اعداد را با تناسب نشان دهیم می‌شود ۱۰۰:۱۰ یا به طور ساده ۱۰:۱٫ این یعنی اهرم شما یک به ده است. یعنی شما تنها با پرداخت ۱۰ دلار صاحب یک خانه ۱۰۰ دلاری شده‌اید.
در بازار فارکس هم اهرم به همین شکل تعریف می‌شود. شما در زمان افتتاح حساب، اهرم یا لوریج را مشخص می‌کنید. به طور مثال اهرم انتخابی شما یک به ده است. یعنی شما با هر دلار می‌توانید به اندازه ۱۰ دلار ارز خریداری کنید. فرض کنید می‌خواهید برای یک معامله ۱۰۰ هزار دلاری آماده شوید. میزان پولی که شما برای ورود به این معامله نیاز دارید، به اهرم حساب بستگی دارد. با اهرم یک به ۱۰، شما باید ۱۰۰ هزار دلار را بر ۱۰ تقسیم کنید. یعنی برای ورود به چنین معامله‌ای باید ۱۰ هزار دلار آورده داشته باشید.

مارجین همان مقدار ودیعه لازم برای استفاده از اهرم است. شما باید برای استفاده از اهرم، بخشی از مبلغ کل معامله را در نزد کارگزار نگه دارید.

مارجین یا ودیعه یا Margin

برای دریافت اهرم یا اعتبار باید پولی را نزد کارگزار نگه دارید. کارگزار برای اعتباری دهی به مشتریان نیاز دارد که مبلغی را به عنوان ودیعه در نزد خود نگه دارد. فرض کنید خانه‌ای که در بالا مثال زدیم را با اهرم یک به ده خریداری کرده‌اید. شما ۱۰ دلار آورده‌اید و بانک ۹۰ دلار و شما توانسته‌اید با ۱۰ دلار همان خانه ۱۰۰ دلاری را خریداری کنید.
این ۱۰ دلار شما به عنوان ودیعه در نزد بانک می‌ماند. اما اگر قیمت خانه کاهش یابد و ۱۰ دلار شما به خاطر افت قیمتی از بین برود، بانک سریعاً خانه را خواهد فروخت تا جلوی زیان بیشتر را بگیرد. این ده دلار ودیعه، معامله ۱۰۰ دلاری شما را بیمه می‌کند. اما تا وقتی که قیمت خانه از ۹۰ دلار پایین‌تر نرود. با کاهش قیمت خانه به زیر ۹۰ دلار، دیگر شما ودیعه‌ای نزد بانک ندارید و ۱۰ دلار شما هم سوخته است. پس بانک سریعاً قرارداد را فسخ خواهد کرد.
در بازار فارکس هم مارجین معنای مشابهی دارد. شما می‌خواهید وارد معامله ۱۰۰ هزار دلاری یا یک لات شوید. چون اهرم شما یک به ده است، باید ۱۰ هزار دلار ودیعه بگذارید. جفت ارز مورد نظر را خریداری می‌کنید. ۱۰ هزار دلاری که شما آورده‌اید، همان مارجین یا ودیعه‌ای است که در نزد کارگزار نگه‌داری می‌شود. اگر معامله شما با سود بسته شود، ودیعه ۱۰ هزار دلاری هم همراه با سود به حساب شما بازگردانده خواهد شد.
اما اگر معامله با ضرر همراه شود، میزان ضرر از ودیعه کم خواهد شد و باقیمانده آن به حساب شما واریز خواهد شد. یعنی اگر در معامله بالا ۵ هزار دلار ضرر کنید، از ودیعه ۱۰ هزار دلاری تنها ۵ هزار دلار باقی مانده به حساب شما بازگردانده خواهد شد.
اگر در معامله‌ای زیان به حدی برسد که احتمال پاک شدن کل موجودی حساب معامله‌گر وجود داشته باشد، کارگزار به طور خودکار تمام معاملات را خواهد بست. به این اتفاق مارجین کال (Margin Call) گفته می‌شود. معمولاً کارگزاری‌های قوانین متفاوتی در رابطه با مارجین کال دارند. اما به طور کلی مارجین کال به این معنی است که زیان یک یا چند معامله باز، باعث پاک شدن کل حساب می‌شود و برای اینکه این ضرر باعث بدهکار ماندن مشتری به کارگزار نشود، تمام معاملات به طور خودکار بسته می‌شوند و طرف اصطلاحاً مارجین کال می‌شود.
پس مارجین میزان پولی است که شما برای استفاده از اهرم نیاز دارید. در نرم‌افزار متاتریدر (MT4) در پنجره ترمینال و برگه Trade یک متغیری به نام Free Margin وجود دارد. این مارجین آزاد مقدار پولی است که شما می‌توانید از آن برای معامله جدید استفاده کنید.

مفهوم ریسک ساده‌تر از اهرم و مارجین است. ریسک میزان پولی است که شما یا کارگزار حاضر هستید برای معامله‌ای به خطر بیندازد و به اصطلاح ریسک از دست دادن آن را به جان می‌خرید. در معاملات فارکس، میزان ریسک به مقدار مارجین و اهرم بستگی دارد.
به طور مثال وقتی شما با ۱۰ دلار وارد معامله ۱۰۰ دلاری مسکن می‌شوید، شما ۱۰ دلار و بانک ۹۰ دلار ریسک کرده‌اید. اما در حقیقت بانک ۹۰ دلار ریسک نکرده است. بانک ۹۰ دلار در خرید خانه به شما کمک می‌کند، البته تا وقتی که ۱۰ دلار ودیعه شما سر جایش باشد. اگر قیمت خانه کاهش یافت و ۱۰ دلار شما از بین رفت، بانک سریعاً خانه را خواهد فروخت تا از ۹۰ دلار خود محافظت کند. پس ودیعه‌ای که برای معامله استفاده می‌کنید، همان مقدار ریسکی است که برای یک معامله در نظر گرفته‌اید.
ریسک معامله به اهرم هم بستگی دارد. هر چه اهرم شما بیشتر باشد، ریسک معامله هم بیشتر خواهد بود. فرض کنید خانه ۱۰۰ دلاری را به جای ۱۰ دلار با ۲۰ دلار ودیعه خریداری کرده‌اید. یعنی بانک ۸۰ دلار ریسک می‌کند و شما ۲۰ دلار. در این معامله اهرم شما یک به چهار است. زمانی که ودیعه شما ۲۰ دلار است، یعنی نوسانات قیمتی بیشتری را می‌توانید تحمل کنید و بانک حساسیت خاصی روی نوسانات قیمت ندارد. اما اگر به جای ۲۰ دلار تنها با یک دلار اقدام به خرید خانه‌کنید و بانک ۹۹ دلار بقیه را بپردازد، به این معنی است که شما با یک دلار یک خانه ۱۰۰ دلاری خریداری کرده‌اید و اهرم شما هم یک به صد است. در این صورت هر نوسان قیمتی در بازار مسکن می‌تواند باعث از بین رفتن ودیعه یک دلاری شما شود.
پس ریسک معامله رابطه مستقیمی با اهرم دارد. هر چه اهرم بیشتر باشد، ریسک معامله هم بیشتر خواهد بود. در مقابل ریسک رابطه معکوسی با ودیعه دارد. هر چه ودیعه یا مارجین بیشتر باشد، ریسک معامله هم کمتر خواهد بود.