تفاوت اتریوم و بیت کوین

توکن و کوین چه تفاوتی با هم دارند؟

آشنایی با بازار ارزهای دیجیتال برای کاربران تازه‌وارد معمولاً با رمزارزهای بیت‌کوین و اتریوم آغاز می‌شود. اما هرچه اطلاعات بیشتری در این بازار داشته باشیم و با اصطلاحات کاربردی و رمزارزهای جدید مواجه خواهیم شد. در این مسیر یک سؤال پیش می‌آید، ارزهای دیجیتال و بلاک‌چین‌هایی که پس از بیت‌کوین معرفی شده‌اند، چه چیزهایی هستند؟ اصطلاحات پرکاربرد کوین و توکن که سرمایه‌گذاران حوزه کریپتو زیاد از آن استفاده می‌کنند چه تفاوتی با یکدیگر دارند؟ برای درک بهتر این اصطلاحات و تجربه انجام معاملات در بهترین صرافی ارز دیجیتال ایرانی، در این مقاله به معرفی و مقایسه کوین و توکن می‌پردازیم. برای درک تفاوت بین کوین و توکن خواندن این مقاله را از دست ندهید.

کوین (COIN) چیست؟

در دنیای کریپتوکارنسی به ارزهای دیجیتالی که دارای یک بلاک‌چین مستقل و پایدار هستند، مانند بیت‌کوین و اتریوم، کوین گفته می‌شود. این نکته اصلی‌ترین تفاوت کوین و توکن است. در واقع کوین‌ها از پایه و صفر، طراحی و راه‌اندازی می‌شوند. هر بلاک‌چین با یک هدفی خاص طراحی می‌شود، مانند بیت‌کوین که یک ارز دیجیتال برای ذخیره ارزش است و قصد دارد در برابر متمرکز بودن بانک‌ها مقاومت کند. ارز “BTC”،بلاک‌چین اختصاصی بیت‌کوین را در اختیار دارد.

کوین‌ها معمولاً از پروژه‌های گذشته یا سایر رمزارزها الهام می‌گیرند، اما برای راه‌اندازی از ابتدا طراحی می‌شوند. پروژه اتریوم نیز با چنین اصول و روندی شکل گرفته است. ویتالیک بوترین خالق اتریوم با بررسی ارز بیت‌کوین و پیدا کردن نقاط ضعف آن، ارز دیجیتالی را طراحی کرد که عملکرد خیلی بهتر و سریع‌تری نسبت به بیت‌کوین دارد. ارز دیجیتال “ETH”، رمزارز بومی پلتفرم قرارداد هوشمند است که بر بستر بلاک‌چین اتریوم فعالیت می‌کند.

کوین چه کاربردی دارد؟

کوین‌ها معمولاً همان کاربرد پول در دنیای واقعی را دارند. این رمز ارزها مانند دارایی ما در کیف پول و یا حساب بانکی ما عمل می‌کنند. برخی از این ارزهای دیجیتال تنها به‌عنوان پول قابل استفاده هستند و هیچ کاربرد دیگری ندارند. به کوین‌هایی که فقط به‌عنوان پول مورد استفاده قرار می‌گیرند “Cash only” گفته می‌شود. از موارد استفاده کوین‌ها پس از خرید ارز دیجیتال می‌توان به انتقال پول، ذخیره ارزش و سرمایه‌گذاری اشاره کرد. برای مثال می‌توانیم از بیت‌کوین برای پرداخت هزینه کالاها، خدمات اینترنت و یا در بسیاری از امکان‌های دنیا واقعی استفاده کنیم.

توکن (Token) چیست؟

توکن‌ها، ارزهای دیجیتالی هستند که بلاک‌چین اختصاصی خود را ندارند و از بستر بلاک‌چین‌های دیگر استفاده می‌کنند. توکن یک استفاده منحصر به فرد از یک پلتفرم قرارداد هوشمند مانند اتریوم است. این بلاک‌چین به کاربران اجازه می‌دهد که توکن‌هایی را که از مشتقات بلاک‌چین اصلی هستند، ایجاد و مدیریت کنند. کاربران برای ساخت یک توکن لازم نیست که طراحی و یا کدنویسی آن را از صفر شروع کنند و تنها باید از یک قرارداد هوشمند مانند اتریوم برای ایجاد آن استفاده کنند. این شیوه ساخت یکی از برجسته‌ترین نقاط تفاوت کوین و توکن است. برای مثال، ارز دیجیتال تتر، یک توکن”ERC-20” بر بستر بلاک‌چین اتریوم است.

توکن‌ها بخش زیاد و مهمی را از بازار کریپتوکارنسی را در اختیار دارند. سودمندی این پروژه‌ها در این است که برای اکوسیستم و پلتفرم اصلی درآمدزایی کنند. به این صورت که کارمزد هر تراکنش یک توکن، با رمزارز بومی بلاک‌چین پرداخت می‌شود. برای مثال، ارز دای (Dai) که بر بستر اتریوم ساخته شده‌است، برای انجام تراکنش از کاربران اتریوم دریافت می‌کند.

توکن ها چرا ساخته شده اند؟

همان‌طور که در ابتدا گفتیم، کوین‌ها بلاک‌چین اختصاصی خود را دارند، ولی توکن‌ها بر بستر بلاک‌چین‌های دیگر ساخته می‌شوند. تفاوت میان توکن و کوین است که ویژگی‌های مهم آنها را مشخص می‌کند. به‌طورکلی کاربران برای ساخت یک توکن به کمتر از 1 ساعت وقت نیاز دارند و هر فردی که دانش کافی درباره بلاک‌چین و قراردادهای هوشمند داشته باشد می‌تواند یک توکن منحصربه‌فرد ایجاد کند. با این وجود صرفاً ایجاد یک توکن، دلیلی بر موفقیت و ثروتمند شدن در بازار ارز دیجیتال نیست. هر توکنی برای محبوب شدن باید میان کاربران پذیرفته شده و در بازار ارزشمند محسوب شود.

برخی از پروژه‌ها ترجیح می‌دهند در ابتدا ارز دیجیتال خود را بر بستر یک بلاک‌چین دیگر راه‌اندازی کنند و در صورتی که در بازار حضور موفقی داشتند، بلاک‌چین اختصاصی خود را تهیه می‌کنند. بایننس کوین یکی از این پروژه‌ها است و ارز “BNB” در ابتدا بر بستر اتریوم فعالیت خود را شروع کرد، سپس بایننس بلاک‌چین اختصاصی “BEP2” را برای آن ساخت.

کاربرد انواع توکن

کوین‌ها معمولاً یک واسطه برای پرداخت هستند. برای مثال بیت‌کوین و اتریوم معمولاً به‌عنوان یک ارز دیجیتال که ارزش مادی دارد شناخته می‌شوند. اما توکن‌ها با یک هدف و کاربرد خاصی خلق می‌شوند. توکن تتر که پشتوانه آن یک دلار آمریکا است با هدف حفظ ارزش سرمایه کاربران در برابر نوسانات بازار به بازار عرضه شده‌است. به طور کلی توکن‌هایی که با حضور خود بتوانند یک نیاز را رفع کنند و خدمات مفیدی را ارائه دهند، شانس بیشتری برای حضور در بزار کریپتو دارند و انواع توکن‌های موجود در بازار محدود به 4 نوع می‌شوند.

1. توکن‌های کاربردی (Utility tokens): توکن‌های کاربردی خدماتی را ارائه می‌دهند که فقط در شبکه خودشان قابل استفاده است. نظیر توکن ” Vethor” که بر بستر بلاک‌چین Vethor فعالیت می‌کند و به‌عنوان کارمزد و سوخت شبکه استفاده می‌شود.
2. توکن های امنیتی (Security token): برخی از توکن‌ها به عنوان حق مالکیت فرد به یک دارایی دیجیتالی با غیر دیجیتالی استفاده می‌کنند. به این توکن‌ها، توکن اوراق بهادار هم گفته می‌شود و حق توزیع دارایی را در اختیار افراد قرار می‌دهد.
3. توکن‌های معاملاتی (Transactional Token): این توکن‌ها مانند ارزهای سنتی عمل می‌کنند و برای خریدوفروش کالا و خدمات مناسب هستند. استیبل کوین‌های دای و تتر در این دسته قرار می‌گیرند.
4. توکن حاکمیتی (Governance Token): داشتن توکن‌های حاکمیتی برای کاربر جهت مشارکت در شبکه حق ایجاد می‌کند. برای مثال ارز کامپ (COMP) بر بستر اتریوم ساخته شده و امکان وام‌دهی را برای کاربران فراهم می‌کند.

آخرین تفاوت کوین و توکن

یک تفاوت مهم دیگر بین توکن و کوین، کیف پول ذخیره‌سازی این دارایی‌ای دیجیتالی است. کوین‌ها برای ذخیره سازی به یک کیف پول اختصاصی با آدرس مخصوص نیاز دارند که در یک بلاک‌چین منحصر به فرد قرار دارد. یعنی کیف پول بیت‌کوین و اتریوم کاملاً از یکدیگر مجزا هستند و نمی‌توانیم دارایی بیت‌کوین را به آدرس اتریوم ارسال کرد. اما این قانون در مورد توکن‌ها اصلاً صدق نمی‌کند و کاربر می‌تواند یک توکن را به هر آدرسی در شبکه ارسال کند. گاهی ممکن است این دارایی در والت آنلاین نشان داده شود اما تراکنش تأیید شده و امکان دسترسی به آن وجود نخواهد داشت، هر چند کاهش نیاز به دانش تخصصی دارد.

جمع بندی نهایی

در این نوشتار در آنچه درباره توکن و کوین نیاز بود در حوزه ارزهای دیجیتال بدانید را مورد بررسی قرار دادیم. به طور کلی تفاوت کوین و توکن را می‌توان در چند جمله خلاصه کرد. کوین‌ها بلاک‌چین اختصاصی خود را دارند اما توکن‌ها چون در ابتدای راه هستند از بستر پلتفرم‌های دیگر استفاده می‌کنند. معمولاً کوین‌ها واسطه معاملات هستند اما توکن‌ها کاربردهای مختلفی دارند. کارمزد شبکه کوین‌ها، از خود کوین برداشته می‌شود اما کارمزد توکن‌ها معمولاً از رمزارز بومی بلاک‌چین کسر می‌شود.

در نهایت با دانستن این نکات می‌توانیم بفهمیم که کدام ارز دیجیتال کوین است و یا توکن. برای مطمئن شدن نیز می‌توانیم با مراجعه به سایت ” coinmarketcap” و با کلیک روی رمزارز موردنظر بفهمیم که این ارز یک توکن و یا کوین است.

اتریوم چیست؟

اتریوم یک پلتفرم آزاد مبتنی بر فن آوری بلاک چین است و به توسعه دهندگان این قدرت را می دهد تا برنامه‌های غیر متمرکز خود را روی آن پیاده سازی کنند. اتریم در واقع نسل دوم ارزهای دیجیتال است.

این ارز نوظهور، با هدف هوشمندسازی فرایندها و فراهم سازی فضایی برای اجرای برنامه‌های غیر متمرکز و خودکار شکل گرفت. این ارز در تاریخ 30 جولای 2015 و به سرپرستی جوان 23 ساله روسی به نام ویتالیک بوترین پا به عرصه ارزهای دیجیتال گذاشت.

از لحاظ محبوبیت اتریوم پس از بیتکوین در جایگاه دوم ارزهای دیجیتال قرار دارد و برای سرمایه گذاری می توان از این ارز استفاده نمود.

استخراج اتریوم چگونه است

اتریم را می توان با خرید کردن و ماین کردن به دست آورد. رمزارز بومی اتریوم اتر (ETH) می باشد.

Ethereum یک پلتفرم جهانی، متن باز و غیر متمرکز است که از قراردادهای هوشمند، نرم افزارهای کاربردی غیر متمرکز و امور مالی غیر متمرکز پشتیبانی می کند.

این ارز جالب دسترسی آزاد به پول دیجیتال را برای تمامی افراد در سرتاسر دنیا بدون در نظر گرفتن موقعیت جغرافیایی آنها فراهم می سازد. این پلتفرم یک فناوری توسعه یافته توسط جامعه کاربریست که محیطی برای رمزارز اتر(ETH) فراهم ساخته است.

در نتیجه اگر بخواهیم در شبکه اتریوم تراکنشی انجام دهیم باید از توکن اتر استفاده کنیم.

درست مثل دلار و بیتکوین که به ترتیب تفاوت اتریوم و بیت کوین از واحدهای ریز تری به اسم سنت و میلی بیت و ساتوشی تشکیل شده اند؛ اتر هم از واحدهای کوچک تری به اسم سابو (Szabo) تشکیل شده است و هر اتر معادل یک میلیون سابو است.

آتریوم به کاربر امکان انتقال پول و انجام توافق با یکدیگر را به طور مستقیم و بدون واسطه می‌دهد.

برای استفاده از کاربردهای این پلتفرم نیازی به دخالت شرکت های واسطه نیست و می توان مستقیما با افراد مختلف در سراسر دنیا کار کرد. به عبارت دیگر این پلتفرم مانع از نفوذ شرکت ها و شخص ثالث به معاملات می شود.

ماشین مجازی اتریوم چیست؟

ماشین مجازی اتریوم یا همان EVM یک نرم افزار کاملا تورینگ می باشد که روی شبکه Ethereum قابل اجرا است. این سیستم صرف نظر از زبان برنامه نویسی به هر میزان که کاربر نیاز داشته باشد، زمان و حافظه در اختیارش قرار می‌دهد.

این ماشین مجازی روند ایجاد برنامه‌های بلاک چینی را سریع تر و کارآمد‌تر از همیشه می‌کند.

از بلاک چین اتریم می توان برای هر برنامه ای استفاده کرد. ماشین مجازی اتریم قادر به اجرای قراردادهای هوشمندی است که می توانند توافق های هوشمند مالی مثل قرارداد اختیار معامله، قرارداد معاوضه یا همان سوآپ و اوراق قرضه کوپن را نمایش دهند.

تاریخچه اتریوم

ایده اتریوم را اولین بار جوان روسی ویتالیک بوترن، که معتقد بود بیتکوین دارای کمبودهایی می باشد در سال 2013 ارائه کرد.

او در مجله بیت کوین فعالیت می نمود و در نهایت در ژانویه 2014 به همراه تعدادی از توسعه دهندگان دیگر توانست ایده خود را تکمیل تر کند و در ماه اوت همان سال اقدام به جذب سرمایه برای تکمیل پروژه خود نمود.

تفاوت ها و شباهت های اتریوم و بیتکوین

1. Ethereum در سال 2015 پا به عرصه کریپتو گذاشت در صورتی که بیتکوین به عنوان اولین رمز ارز در سال 2008 وارد این عرصه شد.
2. آتریوم توسط ویتالیک بوترن راه اندازی شد، در صورتی که بیتکوین را شخص یا گروه ناشناسی به نام ساتوشی ناکاموتو ایجاد نمود.
3. اتریم یک پلتفرم متن باز مبتنی بر بلاکچین است که اجازه ساخت و گسترش برنامه های غیر متمرکز را به توسعه دهندگان می دهد.
4. Ethereum بیشتر به عنوان میدان اجرای قراردادهای هوشمند، راه اندازی توکن های نو و برگزاری ICO ها استفاده می شود؛ اما بیت‌کوین به عنوان یک جایگزین مناسب برای پول و سیستم پرداخت آنلاین بدون واسطه راه اندازی شد.
5. یکی از شباهت های اتریوم و بیکوین تفاوت اتریوم و بیت کوین این است که هر دو از پروتکل اثبات انجام کار (PoW) استفاده می کنند و قابل استخراج هستند با این تفاوت که از بیتکوین 21 میلیون واحد می توان استخراج نمود؛ اما در اتریم محدودیتی برای استخراج وجود ندارد.
6. مدت زمان تکمیل یک بلاک که با زمان تایید تراکنش ارتباط مستقیم دارد در اتریوم بسیار کمتر از بیتکوین است. این زمان در اتریم 14 ثانیه و در بیتکوین حداقل 10 دقیقه می باشد.
7. در بیتکوین، بلاک ها هر 4 سال یکبار تقسیم می شوند این در صورتی است که در Ethereum این اتفاق سالی یکبار می افتد.
8. تفاوت دیگر این دو ارز در زبان برنامه نویسی آنهاست. زبان برنامه نویسی بیتکوین SHA-256 و زبان برنامه نویسی اتریم Ethash می باشد.
9. استخراج بیت کوین فقط با دستگاه ها و ماینرهای بسیار قوی ASIC امکان پذیر است در صورتی که اتریم با استفاده از الگوریتم هش خود به نام Ethash اجازه استفاده از کارت های گرافیک (GPU) را به جای دستگاه ها و پردازنده های ASIC فراهم می کند.
10. طرفداران اتریوم معتقدند که میزان مصرف برق برای استخراج این ارز بسیار کمتر از بیت کوین است و به همین جهت این ارز را برای انجام تراکنش های مالی به ارزهای دیگر ترجیح می دهند؛ با این حال استفاده فروشگاه های مجازی از بیت کوین بسیار بیشتر از آتریوم است.

11. کارمزدها در اتریم متناسب با پیچیدگی محاسباتی، میزان پهنای باند استفاده شده و مقدار فضای ذخیره سازی محاسبه می‌شود. اما کارمزد تراکنش‌های بیت‌کوین بر اساس اندازه و زمان محاسبه می‌شوند.

تفاوت بیت کوین و اتریوم چیست؟ مقایسه دو ارز دیجیتال برتر بازار، BTC و ETH

بیت کوین (BTC) و اتریوم (ETH) را می‌توان با اطمینان دو ارز دیجیتال محبوب بازار دانست که به رشد حوزه کریپتوکارنسی کمک زیادی کرده‌اند. بیت کوین اولین ارز دیجیتالی بود که ایجاد شد و عده‌ای آن را طلای دیجیتال می‌نامند در حالی که اتریوم را می‌توان یک کامپیوتر غیرمتمرکز دانست. بین این دو دارایی شباهت‌ها و تفاوت‌هایی وجود دارد و ما در این مقاله قصد داریم تفاوت بیت کوین و اتریوم را برای شما روشن کنیم.

بیت کوین مانند طلا گرانبها و کمیاب است و از همین جهت هم آن را طلای دیجیتال می‌نامند؛ با این حال برتری بیتکوین نسبت به طلا این است که عرضه این ارز دیجیتال محدود است و در نهایت قرار است 21 میلیون واحد BTC عرضه شود. همچنین بیت کوین را می‌توان به راحتی در یک ولت ارز دیجیتال ذخیره کرد. اتریوم نیز به عنوان یک رایانه غیرمتمرکز برای جهان در نظر گرفته می‌شود زیرا از این شبکه بلاکچینی برای اجرای برنامه‌های غیرمتمرکز (DApps) استفاده می‌شود.

به صورت کلی بیت کوین و اتریوم از برخی لحاظ دو ارز دیجیتال برتر بازار کریپتوکارنسی‌ها هستند. برخی از این معیارها شامل ارزش بازار یا مارکت کپ، آدرس‌های کیف پول منحصر به فرد و حجم معاملات در صرافی‌های ارزهای دیجیتال هستند.

بیت کوین و اتر، هر دو دارایی‌هایی هستند که بر روی یک دفتر کل توزیع شده عمومی به نام بلاک چین قرار دارند و می‌توانند در کیف پول‌های ارز دیجیتال ذخیره شوند.
هر دو ارزهای دیجیتال غیرمتمرکز هستند، به این معنی که توسط بانک‌های مرکزی یا سایر مقامات صادر یا قانون گذاری نمی‌شوند. در عوض امنیت تراکنش این دو ارز دیجیتال توسط ماینرهای شبکه تامین می‌شود.

با این حال بین این دو دارایی دیجیتال تفاوت‌های مهمی نیز وجود دارد که در این مقاله قصد داریم به تفاوت بیت کوین و اتریوم بپردازیم. بیتکوین و اتر می‌توانند مکمل یکدیگر باشند زیرا اهداف متفاوتی را دنبال می‌کنند. بیت کوین ممکن است به عنوان ذخیره ارزش مورد استفاده قرار گیرد، در حالی که از اتر برای تعامل با برنامه‌های ساخته شده بر روی بلاک چین اتریوم استفاده می‌شود. یک هولدر ارز دیجیتال ممکن است بیت کوین را در سبد دارایی خود برای ذخیره ارزش و به عنوان یک پناهگاه امن برای محافظت از دارایی در برابر تورم ذخیره کند و از اتر برای دسترسی به خدمات مالی غیر متمرکز یا دیفای (DeFi) استفاده کند.

بیت کوین (BTC) چیست؟

بیت کوین اولین ارز دیجیتالی بود که راه اندازی شد و مستقل از هر مرجع مرکزی مانند بانک کار می‌کرد. اولین بلاک تولید شده در بلاک چین این ارز دیجیتال که به آن بلاک جنسیس (genesis block) هم گفته می‌شود در ژانویه سال 2009 توسط خالق این رمزارز با نام مستعار ساتوشی ناکاموتو استخراج شد. از آن زمان، پذیرش بیت کوین به طور پیوسته در طول زمان در حال افزایش بوده است. بیت کوین به عنوان یک سیستم نقدی الکترونیکی همتا به همتا (P2P) ایجاد شد، به این معنی که تراکنش‌های آن را می‌توان بدون نیاز به دخالت هیچ نهاد مرکزی انجام داد.

این ارز دیجیتال به کاربران این اجازه را می‌دهد تا خارج از کنترل دولت‌ها، بانک‌ها و موسسات مالی دارایی خود را مدیریت کنند و تراکنش‌های آن به شبکه غیرمتمرکز بلاک چین متکی است. در فرآیند استخراج بیت کوین از مکانیزم اجماع اثبات کار (Pow) استفاده می‌شود. در این مکانیزم ماینرهای بیت کوین برای حل کردن یک معادله ریاضی با یکدیگر رقابت میکنند و فردی که معادله را حل کند بلاک جدید را به شبکه اضافه می‌کند و پاداش 6/25 بیتکوین را دریافت می‌کند.

همان طور که می‌دانید بلاک چین بیت کوین به صورت عمومی در دسترس است و تاریخچه همه تراکنش‌ها روی آن ثبت می‌شود. همه‌ی بلاک‌ها در بلاک چین به یکدیگر متصل هستند و کوچک‌ترین دستکاری در اطلاعات یک بلاک باعث تغییر در کل شبکه می‌شود.

فرآیند استخراج بیت کوین و مکانیزم اجماع در واقع امنیت شبکه را تضمین می‌کند و بلاک چین را از عوامل مخربی مانند دوبار خرج کردن یا دابل اسپندینگ در امان نگه می‌دارند. رفته رفته و با افزایش قیمت بیت کوین این دارایی به عنوان ذخیره ارزش بیشتر مورد توجه قرار گرفت و روز به روز موسسات بیشتری به سرمایه گذاری در این ارز دیجیتال روی آوردند.

اتریوم (ETH) چیست؟

در حالی که بیت‌کوین از فناوری بلاک چین برای انجام تراکنش‌های مالی استفاده می‌کند، اتریوم با استفاده از بلاک چین برای ایجاد یک کامپیوتر غیرمتمرکز، یک گام فراتر رفته است. اتریوم یک شبکه بلاک چینی منبع باز و غیرمتمرکز است که ارز دیجیتال اختصاصی آن، اتر (ETH) نام دارد. ارز دیجیتال اتر برای انجام تراکنش‌ها و تعامل با برنامه های کاربردی در شبکه بلاک چین مورد استفاده قرار می‌گیرد. وایت پیپر اتریوم در سال 2013 توسط یکی از بنیانگذاران آن، ویتالیک بوترین (Vitalik Buterin)، منتشر شد و در این سند جزئیات استفاده از قراردادهای هوشمند شرح داده شد.

قراردادهای هوشمند امکان ایجاد برنامه‌های غیرمتمرکز یا DApps را فراهم می‌کنند و برنامه‌هایی هستند که بدون وجود یک نهاد مرکزی می‌توانند کار کنند.

شبکه اتریوم در جولای 2015، به عنوان یکی از جاه طلبانه ترین پروژه‌ها در فضای کریپتوکارنسی با هدف تمرکززدایی اینترنت راه اندازی شد. اتریوم مانند بیت کوین یک پلتفرم غیرمتمرکز است که برای تامین امنیت شبکه و بررسی تراکنش‌ها، از مکانیزم اجماع اثبات کار PoW استفاده می‌کند.

اتریوم دارای زبان برنامه نویسی خاص خود به نام Solidity است که برای برنامه ریزی قراردادهای هوشمند برای اجرا بر روی بلاک چین استفاده می‌شود. یکی از مهم‌ترین کاربردهای اتریوم، استفاده از آن برای اجرای قراردادهای هوشمند است. نوآوری‌های شبکه اتریوم همچنان در حال افزایش است.

از مزایای اتریوم برای این حوزه می‌توان پیدایش امور مالی غیر متمرکز یا دیفای، توکن های غیرقابل تعویض یا NFT ها و قراردادهای هوشمند را نام برد. کاربران هزینه انجام این فرآیندها و استفاده از امکانات اتریوم، مانند ایجاد قراردادهای هوشمند، استفاده از DApps، پرداخت تراکنش‌ها و استفاده از دیفای را باید با اتر پرداخت کنند.

تفاوت بیت کوین و اتریوم چیست؟

در حالی که شبکه بیت کوین و اتریوم هر دو مبتنی بر تکنولوژی دفتر کل توزیع شده یا DLT است، این دو دارایی دیجیتال از نظر مشخصات فنی بسیار متفاوت هستند. برای مثال بیت کوین به عنوان طلای دیجیتالی و برای ذخیره ارزش عمل می‌کند در مقابل نیز از اتر برای پرداخت هزینه‌ها در شبکه اتریوم و برنامه‌های کاربردی استفاده می‌شود.

همچنین بیت کوین از شبکه Omni layer استفاده می‌کند؛ Omni layer پروتکلی است که امکان انجام معاملات به کمک توکن در بلاک چین بیت کوین و سایر ارز های دیجیتال را فراهم می‌کند. کاربران به کمک شبکه omni layer می‌توانند بر روی شبکه بیت کوین، ارز بفرستند و به انجام معاملات خود بپردازند. از طرفی نیز توکن‌های اتریوم طبق استانداردهای مختلفی صادر می‌شوند که محبوب‌ترین آنها ERC-20 (مخفف: Ethereum Request for Comment) است.

استاندارد ERC-20 لیستی از قوانینی است که روی یک توکن باید پیاده سازی شوند تا آن ارز دیجیتال بتواند روی بلاک چین اتریوم راه اندازی شود. در واقع ERC20 مجموعه‌ای از قواعد و مقرراتی است که به کاربران این امکان را می‌دهد تا یک قرارداد هوشمند را به همراه توکن‌هایش بر بستر شبکه اتریوم بسازند.

از دیگر مواردی که می‌توان در لیست تفاوت بیت کوین و اتریوم نام برد، زمان اضافه شدن بلاک‌های جدید یا سرعت استخراج بیت کوین و اتر است که زمان تایید تراکنش‌ها را تعیین می‌کند. بلاک ها در شبکه بیت کوین به طور متوسط ​​هر 10 دقیقه یک بار تولید می‌شوند، در حالی که ای فرآیند در شبکه اتریوم حدود 15 ثانیه طول می‌کشد.

شاید مهم‌ترین مورد درباره تفاوت بیت کوین و اتریوم این باشد که اتریوم در حال فاصله گرفتن از مکانیزم اثبات کار و روی آوردن به مکاینزم اثبات سهام است. اثبات سهام روشی برای حفظ امنیت شبکه‌های بلاک چینی و جایگزین اثبات کار است. در این مکانیزم افرادی که قصد دارند در فرآیند تأیید تراکنش‌ها و ایجاد بلاک‌های جدید شرکت کنند، باید ارز دیجیتال اصلی آن شبکه را بخرند و در شبکه به عنوان وثیقه قرار دهند. سپس اعتبار سنج‌ها با توجه به میزان دارایی قفل شده و مدت زمان قفل‌ماندن دارایی‌ها، از شبکه پاداش می‌گیرند. یکی از مزیت‌هایت مکانیزم POS این است که بر خلاف POW مستلزم استفاده از نیروی برق زیادی نیست و از این جهت آسیب کمتری به طبیعت وارد می‌کند. ارزهای دیجیتالی که از مکانیزم POS استفاده می‌کنند را ارز دیجیتال سازگار با طبیعت یا سبز می‌نامند و آدا، رمزارز اختصاصی شبکه کاردانو را می‌توان جز ارزهای دیجیتال سبز دانست.

سخن پایانی

با وجود تمام تفاوت‌هایی که ذکر شد، اتر و بیت کوین از بسیاری جهات شبیه به هم هستند: هر دو ارزهای دیجیتالی هستند که از طریق صرافی های آنلاین معامله می‌شوند و از آنجا که توسط هیچ نهاد مرکزی کنترل نمی‌شوند، غیر متمرکز هستند. با این حال مهم‌ترین تفاوت بیت کوین و اتریوم شاید اهداف کلی آنها باشد. در حالی که بیت کوین به‌عنوان جایگزینی برای ارزهای فیات ایجاد شد و به عنوان ابزاری برای ذخیره ارزش مورد استفاده قرار می‌گیرد، اتریوم به عنوان پلتفرمی برای تسهیل قراردادهای هوشمند و انجام امکاناتی مانند امور مالی غیرمتمرکز عمل می‌کند.

تفاوت کوین و توکن چیست؟

معمولاً بسیاری از افراد کلمات “کوین” و “توکن” را به عنوان مترادف استفاده می‌کنند و تفاوت کوین و توکن را متوجه نشده اند. اما برخلاف تصور عموم، این‌ها کاملاً به دو مفهوم متفاوت اشاره دارند.

پس دلیل این اشتباه و تفاوت کوین و توکن چیست؟

در فضای نوظهور و رو به رشد کریپتوکارنسی‌ها، رواج اصطلاحات جدید منجر به سوءبرداشت‌های اشتباهی از این مفاهیم شده است. بنا به تعریف، ارز (کارنسی) یک وسیله مبادله، واحد شمارش و یا ذخیره تفاوت اتریوم و بیت کوین کننده ارزش است. بیت کوین نیز تمامی این ویژگی‌ها را داراست، درنتیجه انتخاب نام “کریپتوکارنسی” برای آن توجیه دارد. اما پس از موفقیت بیت کوین، تمامی کوین‌ها و توکن‌هایی که به طور انبوه تولید شدند “کریپتوکارنسی” نام گرفتند با این‌وجود که بسیاری از آن‌ها ویژگی‌های لازم را نداشتند. بنابراین، تفاوت کوین و توکن تفاوت اتریوم و بیت کوین چیست که به اشتباه مترادف هم به کاربرده شدند.

اما کوین چیست؟

کوین، پولی دیجیتال است که با استفاده از تکنیک‌های رمزگذاری ایجادشده و ارزش را در طول زمان ذخیره می‌کند. کوین درواقع یک معادل دیجیتالی پول است که بیت کوین مشهورترین نمونه آن است. بیت کوین، مبتنی بر تکنولوژی بلاک چین است (دفتر کلی عمومی که در آن‌همه تراکنش‌ها قابل رویت‌اند). در این زنجیره داده‌ها به طور جمعی ذخیره و بین شرکت‌کنندگان شبکه بلاک چین به اشتراک گذاشته می‌شوند. تکنولوژی بلاک چین، شفافیت را تضمین می‌کند و احتمال کلاهبرداری نیز را کاهش می‌دهد. برخی از کوین‌ها مبتنی بر پروتکل اصلی بیت کوین هستند مثل لایت کوین و برخی دیگر بر روی بلاک چین فعالیت می‌کنند مانند ارز ریپل و مونرو. توجه داشته باشید که کوین‌ها برای انجام کاری فراتر از عملکرد پول در نظر گرفته نشده‌اند. کوین‌ها دارای ویژگی‌های مشابهی با پول هستند:

مشخصه‌های اصلی کوین‌ها عبارتند از:

• به بلاک چین باز عمومی متصل‌اند: به هرکسی این امکان داده می‌شود که به شبکه بپیوندد و در آن شرکت کند.
• قابلیت ارسال، دریافت و استخراج دارند.

از کوین‌ها در چه مواردی استفاده می‌شود؟

معمولاً از کوین‌های دیجیتالی به عنوان یک پول واقعی استفاده می‌شود. نمونه‌ای از این کوین‌ها، همان ارز دیجیتال بیت کوین، لایت کوین و مونرو است. غالبا کوین‌ها، هدفی فراتر از کارکرد یک پول دیجیتالی ندارند. از موارد استفاده کوین‌ها می‌توان به چند مورد زیر اشاره کرد:

• برای انتقال پول (می‌توانید با استفاده از کوین‌ها، ارزشی را دریافت و ارسال کنید)
• به عنوان یک ذخیره کننده ارزش (می‌توان آن‌ها را ذخیره و بعداً با کالا یا ارزی دیگر مبادله کرد)
• یک نوع “واحد” محسوب می‌شود (می‌توانید کالاها یا خدمات را براساس آن‌ها قیمت‌گذاری کنید)

برای مثال، می‌توان از بیت کوین برای پرداخت کالا و خدمات در سراسر اینترنت و بسیاری از مکان‌های دنیای واقعی نیز استفاده کرد. شما می‌توانید این ارز دیجیتال را برای مدت‌زمان طولانی ذخیره و بعداً آن را با چیز دیگری که ارزشش برابر است معاوضه کنید. به غیر از استفاده‌های پولی، بیت کوین هیچ کاربرد دیگری ندارد. اما کوین‌های دیجیتالی دیگری نیز وجود دارند که دارای ویژگی‌های بیشتری هستند. برای مثال:

• اتریوم (ETH) برای انجام معاملات بر روی شبکه Ethereum استفاده می‌شود (به عنوان سوخت تراکنش‌ها). بر روی شبکه Ethereum می‌توان توکن ایجاد کرد، اما برای ارسال یک توکن همچنان به ارز دیجیتال اتریوم نیاز است که این‌ها هزینه‌های ماینینگ را تامین می‌کنند (به کامپیوترهایی پرداخت می‌شوند که در شبکه اتریوم به تائید تراکنش‌ها مشغول‌اند).
• در اختیار داشتن مقادیری از ارز دیجیتال دش (DASH) نیز به کاربران این امکان را می‌دهد تا در خصوص تصمیمات مهم شبکه Dash رای دهند.

اگر ایده‌ای برای به روزرسانی شبکه DASH مطرح شود، کسانی که به اندازه معین‌شده دش در اختیاردارند، می‌توانند روی دهند که آیا این به‌روزرسانی باید رخ دهد یا خیر. این حق روی به دارندگانش این امکان را می‌دهد تا در خصوص چگونگی تحقق این پروژه حرفی برای گفتن داشته باشند.

توکن چیست؟

توکن دارایی دیجیتالی است که می‌تواند به عنوان یک روش پرداخت (در یک پروژه خاص)، عملکردهایی مشابه با کوین‌ها را انجام دهد، اما تفاوت کوین و توکن اصلی در این است که کوین، این حق را نیز به دارنده می‌دهد که در شبکه مشارکت نماید. توکن‌ها معمولاً بر روی پلتفرم یک بلاک ‌چین دیگر ایجاد می‌شوند. توکن‌ها ممکن است بیانگر سهم یک شرکت باشند، برای کاربرد در یک اپلیکیشن یا پروژه‌ای خاص استفاده شوند و یا به عنوان دارایی‌های دیجیتال عمل کنند. به عنوان مثال، “بلیط یک کنسرت” یک توکن است که شما در یک‌زمان خاص و یک مکان خاص از آن استفاده می‌کنید. شما نمی‌توانید به رستوران بروید و صورتحساب خود را با بلیط کنسرت پرداخت کنید، این بلیط فقط در سالن کنسرت ارزش دارد. توکن‌های دیجیتالی مشابه هستند و از آن‌ها فقط در یک پروژه خاص استفاده می‌شود. ایجاد یک توکن آسان‌تر از ایجاد یک کوین است، چراکه نیازی به ایجاد کد جدید و یا تغییر کد موجود ندارد و شما فقط باید از یک الگوی استاندارد از پلتفرم‌هایی مانند Ethereum استفاده کنید که مبتنی بر بلاک چین است و به هر شخصی این امکان را می‌دهد تا در طی چند مرحله توکن ایجاد کند. Ethereum اولین پلتفرمی بود که روند ایجاد توکن را ساده‌تر کرد.

انواع توکن

توکن‌ها انواع مختلفی دارند که در این طبقه‌بندی گنجانده می‌شوند که شامل:

این نوع از توکن‌ها بیانگر یک دارایی مانند مشارکت در منابع فیزیکی، شرکت‌ها، جریان‌های درآمدی و یا حق دریافت سود سهام است به لحاظ عملکرد، این توکن‌ها شبیه به سهام، تفاوت اتریوم و بیت کوین اوراق ‌قرضه یا مشتقات هستند.

این دسته از توکن‌ها، دسترسی به کالاها و خدمات یک پروژه خاص را فراهم می‌کند. همچنین می‌توان از آن‌ها به عنوان نوعی تخفیف یا دسترسی ویژه به کالا و خدمات یک پروژه استفاده کرد.

• توکن‌های پرداختی (کریپتوکارنسی‌ها)

معمولاً توکن‌های این دسته، هیچ کارکرد یا ارتباطی با پروژه‌های توسعه‌ای دیگر ندارند. در حالت کلی، هدف کریپتوکارنسی‌ها ذخیره ی ارزشی است (مانند پول نقد و طلا) که از طریق آن امکان خرید، فروش و سایر تراکنش‌های مالی فراهم می‌شود. این ارزها قصد دارند تا کارکردی مانند دلار و یورو داشته باشند، با این تفاوت که تحت حمایت دولت و یا هیچ نهاد دیگری نباشند.

نتیجه گیری

در تفاوت کوین و توکن باید گفت که کوین‌ها، ارزهایی هستند که می‌توانند برای خرید و فروش مورد استفاده قرار گیرند و فقط شیوه‌ای از پرداخت هستند. درحالی که، توکن‌ها می‌توانند بیانگر سهم یک شرکت باشند، دسترسی به محصول یا خدمتی خاص و بسیاری از کارکردهای دیگر را فراهم کنند. شما می‌توانید یک توکن را با یک کوین خریداری کنید، اما برعکس آن امکان پذیر نیست. کوین‌ها به طور مستقل عمل می‌کنند، در حالی که توکن ها تنها برای یک پروژه خاص کاربرد دارند.

مهم‌ترین تفاوت های اتریوم و اتریوم کلاسیک چیست؟

اتریوم و اتریوم کلاسیک از نظر عملکردی تفاوت فاحشی با یکدیگر ندارند، اما امکانات این دو ارز از لحاظ کیفی با یکدیگر متفاوت هستند.

تا قبل از ژوئن سال ۲۰۱۶ فقط یک اتریوم وجود داشت ولی بعد از هک بزرگی که در تاریخ ۱۷ ژوئن همان سال رخ داد، اتریوم جدیدی خلق شد و اتریوم قبلی «اتریوم کلاسیک» نام‌گذاری شد. این جدایی دنیا ارزهای دیجیتال را تکان داد. اما مهم‌ترین تفاوت های اتریوم و اتریوم کلاسیک چیست؟ خرید اتریوم منطقی‌تر است یا اتریوم کلاسیک؟ برای پاسخ به این پرسش‌ّای مهم، داستان پیدایش اتریوم کلاسیک و تفاوت‌های آن با اتریوم را مرور می‌کنیم.

اتریوم چیست؟

سال ۲۰۱۴ یه برنامه‌نویس کم سن و خلاقی به اسم ویتالیک بوترین که علاقه زیادی به ارزهای دیجیتال و فناوری‌های بلاک چینی داشت، اتریوم را خلق کرد. اتریوم یک پلتفرم غیرمتمرکز بر پایه قراردادهای هوشمند و مبتنی بر شبکه بلاک چین است. ارز اختصاصی این پلتفرم، اتر (ETH) نام دارد.

پروژه اتریوم بیش از ۲۵۰۰۰ بیت کوین جمع آوری کرد که به‌وسیله آن به بزرگترین سرمایه‌گذاری رمزنگاری شده در آن زمان تبدیل شد. پس از فروش جمعی، سرمایه اتریوم بیش از ۱۷ میلیون دلار بود.

این تکنولوژی راه‌های جدید و جسورانه‌ای برای کسب درآمد از سازندگان و موارد دیگر را ایجاد کرده است. اتریوم یک ارز دیجیتال کاملاً ناشناس است و توسط هیچ شخصی کنترل نمی‌شود. اگر کنجکاو هستید که اتر چه ارتباطی با اتریوم دارد، باید در پاسخ بگوییم که اتر در واقع ارز دیجیتال بومی مخصوص به اتریوم است. نماد این رمز ارز، ETH است و هر موقع به دنبال قیمت لحظه‌ای اتریوم بودید، باید این نماد را جستجو کنید.

اتریوم کلاسیک چگونه شکل گرفت؟

بیایید قبل از شرح تفاوت اتریوم با اتریوم کلاسیک، ابتدا به ماهیت اتریوم کلاسیک و نحوه تشکیل آن پی ببریم. ماجرا از آنجایی شروع می‌شود که بعد از حمله هکری ناشناس در تاریخ ۱۷ ژوئن سال ۲۰۱۶، تیم توسعه‌دهنده این ارز دیجیتال برای حفظ اعتبار آن، تصمیم به انجام سافت فورک گرفت. آن‌ها تصمیم داشتند بدون تغییر در قوانین بلاک چین این شبکه، مانع انجام تراکنش توسط هکرها شوند و در‌نهایت برای رفع مشکل، اکثر جامعه اتریوم و بنیان‌‌گذاران آن بر سر انجام هارد فورک به‌ توافق رسیدند.

با انجام هاردفورک، امکان جبران حمله هکری و بازگشت بلاک چین شبکه اتریوم به حالت قبل از حمله فراهم می‌شد. برخی از توسعه‌دهندگان اتریوم مخالف با انجام هارد فورک بودند و باور داشتند که این کار یکپارچگی و تمرکززدایی شبکه را از بین می‌برد؛ درنتیجه، بین دو گروه مخالفان و موافقان این راه حل شکاف ایدئولوژیکی رخ داد.

مخالفان هاردفورک روی زنجیره قدیمی اتریوم باقی ماندند و نام آن را نیز به اتریوم کلاسیک تغییر دادند. از‌آنجایی ‌که اتریوم کلاسیک روی همان کد قدیمی بلاک چین اتریوم باقی ماند،‌ گاهی از آن با نام اتریوم اصلی هم یاد می‌کنند.

مهم‌ترین تفاوت های اتریوم و اتریوم کلاسیک

قبل از بررسی تفاوت اتریوم با اتریوم کلاسیک، باید بدانید که این دو پروژه از نظر عملکردی تفاوت فاحشی با یکدیگر ندارند؛ بلکه هر دو یک نرم افزار محاسباتی را برای پشتیبانی از قراردادهای هوشمند و ایجاد برنامه‌های غیرمتمرکز در شبکه ارائه می‌دهند. اما نکته‌ قابل توجه این است که امکانات این دو ارز از لحاظ کیفی با یکدیگر تفاوت دارند؛ همچنین ارزهای اتریوم و اتریوم کلاسیک از نظر فنی نیز با یکدیگر فرق دارند.

شبکه اتریوم با استفاده از Enterprise Ethereum Alliance پشتیبانی تجاری قدرتمندی را ارائه می‌دهد. اتریوم در این مجموعه بیش از ۲۰۰ عضو و شریک دارد که مهمترین آن‌ها می‌توان به Microsoft (MSFT)، Intel (INTC)، VMWare (VMW)T، FedEx (FDX) و JP Morgan (JPM) اشاره کرد.

هم‌اکنون اتریوم کلاسیک توانسته با تسلط ۷.۲ میلیارد دلاری خود بر حجم بازار، جایگاه ۲۵ بازار را متعلق به خود کند؛ در حالی که نسخه محبوب‌تر آن، جایگاه دوم را در بازار این صنعت تصاحب کرده است. این اختلاف ۵۲ برابری به‌خوبی بیان می‌کند که ارز اتریوم ضمن ارائه پروژه‌ها و قراردادهای هوشمند برتر، عملکرد بهتری را نسبت به اتریوم کلاسیک از خود نشان داده است.

معیارهای عملکرد مانند معاملات کل و نرخ هش، چشم اندازهای بهتری را برای اتریوم نشان می‌دهند. در دو سال گذشته، شبکه اتریوم بین ۴۰۰۰۰۰ تا یک میلیون تراکنش در روز را انجام داده است، یعنی به طور متوسط حدود ۶۰۰۰۰۰. اما، در مدت مشابه میانگین تعداد تراکنش‌های روزانه در شبکه اتریوم کلاسیک حدود ۴۰۰۰۰ بوده است؛ که نشان می‌دهد نرخ هش شبکه اتریوم یا قدرت محاسباتی آن تقریباً ۲۰ برابر بیشتر از اتریوم کلاسیک است.

استخراج این دو ارز چه تفاوت‌هایی دارند؟

ابتدا باید یاد آور شویم که هر دوی این ارزها از یک سخت افزار و الگوریتم استخراج یعنی Ethash استفاده می‌کنند. همچنین سودآوری ماینینگ در هر دو تقریبا یکسان است زیرا وقتی سودآوری یکی افزایش می‌یابد، ماینرها به سمت آن هجوم می‌برند که باعث ایجاد تعادل نسبی میان این دو ارز می‌گردد.

با توجه به اینکه استفاده از دستگاه‌های ماینر هزینه سنگین و فرآیند سختی به‌دنبال دارد، اتریوم در پی استفاده از الگوریتم ProgPow است تا جلوی استخراج با دستگاه‌های مخصوص یعنی همان ASIC‌ها را بگیرد؛ این در تفاوت اتریوم و بیت کوین صورتی است که اتریوم کلاسیک تاکنون هیچ اقدامی در رابطه با این موضوع انجام نداده است.

از همه مهم‌تر، اتریوم به در تلاش است که از اثبات کار (Proof Of Work) یا همان ماینینگ به سمت اثبات سهام (Proof Of Stake) برود که در آن برای تایید تراکنش‌ها نیاز به مصرف برق و استفاده از سخت افزار نیست؛ به علاوه افراد می‌توانند با خرید اتریوم و اختصاص دادن آن به شبکه، از طریق تایید تراکنش‌ها نیز کسب درآمد کنند.

لازم به ذکر است که تعداد واحدهای اتریوم کلاسیک محدود است و فقط تا ۲۱۰ میلیون واحد از آن استخراج خواهد شد. هش ریت شبکه یا همان قدرت پردازشی که ماینرها به شبکه اتریوم کلاسیک اختصاص داده‌اند تا حد زیادی پایین‌تر از اتریوم است و به همین جهت می‌توانیم بگوییم که امنیت اتریوم کلاسیک از اتریوم به نسبت ضعیف‌تر به حساب می‌آید.

آن چه از تفاوت های اتریوم و اتریوم کلاسیک می‌دانیم

در این مقاله متوجه شدیم که اتریوم کلاسیک نسخه جدیدی از اتریوم نیست و در واقع به نسخه قدیمی و اصلی آن گفته می‌شود. سرمایه گذاران و معامله گران در این حوزه معتقد هستند که هر دو کوین، ضمن در نظر گرفتن تفاوت‌هایی که دارند، بر اساس سودآوری می‌توانند به یک اندازه مورد درخواست قرار بگیرند. شما طرفدار کدام یک از این کوین‌ها هستید؟ نظر خود را در رابطه با آینده اتریوم کلاسیک با ما در میان بگذارید.